Cambodja is een soort van aangename verassing. Ik heb me wel ingelezen over het land maar heel gerust was ik er op voorhand niet op. De verhalen gingen van best goed tot krakkemikkig en armoedig. Daarnaast zijn er wat zaken die mij niet de indruk gaven dat alles goed onder controle is in dit land. Ten eerste kennen ze er bijvoorbeeld nog malaria. En dat is geen tropenziekte maar een derde wereldland ziekte. Ook in Nederland is malaria gewoon voorgekomen en ook nog in nog noordelijkere landen. Malaria kan ook gewoon op IJsland voorkomen maar wij hebben die ziekte inmiddels bestreden en in Cambodja zijn ze nog niet zo ver. De ziekte bestrijden kost namelijk gewoon geld. Thailand en grote delen van Vietnam zijn al wel malaria vrij. Hier dus niet. En ze kennen in Cambodja de dollar als geldige munteenheid. Je kan er overal mee betalen, tot in de kleinste gehuchten aan toe. Er is ook een Cambodjaanse Riel en ook daar kan mee worden betaald. 1 US dollar is gelijk aan 4000 Riel en als je $6,25 mag afrekenen en je geeft een. Brief je van 10 USD dan krijg je drie dollar en 3000 Riel terug. En anderhalve dollar kun je ook met 6000 Riel betalen. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er een harde koppeling bestaat tussen de Riel en de USD en dat deze verhouding van 1:4000 een harde afspraak is tussen de twee landen. Het lijk me toch op een soort van handig meeliften van Cambodja op een munt met een stabiele koers ipv op je eigen munteenheid en economie vertrouwen.
De malaria en het betalen met dollars waren voor mij voortekenen van een niet zo'n stabiele economie en dus een arm land. Dat beeld wordt ook bevestigd door het feit dat ik niet altijd mobiel bereik heb en dat soms de stroom hier uitvalt en er standaard oplossing klaarliggen in de vorm van opgeladen led verlichting. Maar dan houdt het ook op. Vietnam had ik hoger ingeschat op de economische ladder maar dat land oogt toch in veel opzichten armer dan Cambodja. In Cambodja rijden meer en duurdere auto's rond. De wegen zijn er ietsie beter en ze hebben hier zelfs tankstations met een klein winkeltje waar je water en koekjes kunt kopen. Een soort mini supermarkt waarvan ik er in Vietnam geen een heb gezien. Cambodjanen spreken beter Engels. Zelf in mini gehuchten tref ik jongeren die goed Engels spreken en ook opa spreekt een paar woorden. Ik heb in Vietnam meerdere malen een niet begrijpende Vietnamees voor me gehad die met zijn hand bij zijn oor zat te zwaaien om aan te geven dat hij geen enkel Engels woord machtig was.
En Cambodja is boeddhistisch! Officieel is het geloof ik geen geloof maar een levensvisie en misschien is het ook daarom wel zo prettig. Gelovigen zijn ook nooit mijn beste vrienden geworden. In Vietnam werd ik nog bij een kerkdienst resoluut weggestuurd zondere verder uitleg waarom. En gelovigen vinden nog wel eens dat anderen het verkeerde geloof aanhangen en dat moet dan met oorlogen worden beslecht. Dat zul je een boeddhist niet zien doen. Ooit gehoord van een splinter beweging van zelfmoord boeddhisten die terroristische aanslagen plegen in Europese steden? Nee,.. Die bestaan niet. De boeddhist duwt zijn handpalmen tegen elkaar aan, maakt een kleine buiging en zegt je heel vriendelijk goedendag. Dat is de filosofie. Begroet iedereen zoals jezelf begroet zou willen worden. Een hele slimme wijsheid die heel veel vriendelijkheid in een cultuur legt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten