Thailand versus Cambodja versus Vietnam.

Ik heb inmiddels Cambodja verlaten en fiets nu weer in Thailand rond. En weer zijn er grote verschillen bij het passeren van de grens. Nieuw land en veel is er anders. Zodra je Thailand binnen fietst, valt er een soort van relaxed sfeertje over je heen. Van die kleine dingen die een land direct een georganiseerd en vertrouwd gevoel geven. Er staan direct pin automaten aan de grens om Thaise baht te kunnen opnemen, taxi chauffeurs die je een lift willen geven naar Bangkok. En het visum was ook eens gratis. Direct zijn er winkeltjes en restaurants. Bij de Vietnam Cambodja grens was dat er allemaal niet. Welkom in Cambodja en zoek het verder maar uit. De Thai rijden links en op het stukje niemandsland tussen de twee landen in is het even chaotische als het verkeer van baant kruist. Maar eenmaal in Thailand begrijp ik direct weer waarom dit prettiger fietsen is. Ik heb mijn eigen vluchtstrookje weer terug waar autoverkeer niet opkomt. Mijn eigen stukje weg, samen met de brommers. Niet meer van de weg af gedenderd worden door een grote bus die geen zin had om te remmen en geen plek had om uit te wijken. En ook eindelijk weer wegen waar niet elke 5 meter een hobbel in de weg zit maar gewoon egaal strak asfalt. Een genot voor een wielrenner.

En dan viel het verkeer in Cambodja nog alleszins mee vergeleken met de chaos in Vietnam. Om een beetje een idee te krijgen van het verkeer in Vietnam, bij deze nog een korte fictieve routebeschrijving:
"Op het verloren kinderen plein ga je de rotonde driekwart rond. Claxonneer in totaal 7 keer en rem pas als het echt niet anders kan. Bij de volgende stoplichten ga je rechtdoor. Zorg dat je daar vooraan staat als het licht op groen springt. Is er al teveel verkeer voor je en kom je niet meer tussen de auto's naar voren gedrongen, probeer het dan via de stoep. Negeer daarbij de opmerkingen van eventuele voetgangers. Na het monument voor overleden voetgangers ga je linksaf. Geef geen richting aan en wurm je tussen het tegemoet komende verkeer heen. Claxonneer veel. Daarna kom je op een rustigere weg. Er zijn geen stoplichten meer en je kunt gas geven. Rij zo hard als je kan en geef niemand voorrang. Als iemand toch dreigt voorrang te nemen, troef hem dan af door veel en luidruchtig geclaxonneer. Na de vrachtwagen waarvan het rechter achterwiel er af is gevallen (gisteren gebeurd dus die moet er nog staan) ga je rechtsaf (verboden rijrichting maar wel een stuk korter) en claxonneer het andere verkeer van de weg af. Steek de brug over en blijf nog even links rijden. Passeer langs de 19 ongelukken weg en ga linksaf bij de 16 doden weg. Parkeer op de invalide plek voor de deur van het bureau voor gratis rijbewijzen."

Behalve het verkeer valt er nog meer te melden. Ook de opdringerigheid is een stukje minder. Ik kan me makkelijk op straat bewegen en dingen bekijken zonder direct een hijgende verkoper in mijn nek te hebben. De Thaise keuken kan ik weer proeven en heel eerlijk gezegd prefereerde ik de Cambodjaanse keuken. Op de noedelsoep van van de Thai na dan, die blijft hemels. Maar ze hebben hier helaas ook veel gerechten die zo extreem gepeperd zijn dat het bijna niet te eten is. Gelukkig zijn er ook veel heerlijke Thaise gerechten. Ik kan bijvoorbeeld weer pad Thai eten. In alles valt ook op dat Thailand weer een stuk rijker is. Duurdere auto's, een veel beter wegennetwerk en ook meer dikke obese mensen. Rijkdom komt ook zo met gebreken.