De spinning les, het vervolg.

Na een paar weken sportschool en een x aantal spinning lessen verder, ben ik nog steeds helaas weinig positief over de spinning lessen. Ik merk ook dat ik er steeds minder kom. Ik kies voor andere lessen of op eigen houtje een cardio en kracht programma afwerken. Gisteren heb ik toch weer een keer gespind. Met deze keer een andere instructrice. En weer ben ik niet enthousiast gemaakt om deze les vaker te volgen. Wat was er nu dan weer allemaal mis?

Geen idee maar het zal wel aan mij liggen. Misschien ben ik gewoon een notoire zeur bij wie alles perfect moet zijn of ik had gewoon domme pech. Nadat ik fiets1 had ingesteld voor de hoogte en diepte van het zadel en stuur, bleek dat deze een slappe ketting had waardoor de fiets bij elke omwenteling van het vliegwiel een kleine hik in de aandrijving heeft. Dat fietst vervelend. Als de crank 360 graden in het rond draait, trapt die ergens op een ondefinieerbaar punt 10 graden in het luchtledige. OK, volgende fiets dan. Fiets nummer 2 bleek dronken te zijn. Dronken? Ja, dronken. Althans zo voelde het aan. Zittend fietsen was nog wel te doen maar staand fietsen was net alsof ik op de fiets te diep in het glaasje had gekeken. Nadere inspectie van deze fiets aan het einde van de les leerde dat de cranks niet in een loodlijn stonden. Als de ene crank op 0 graden stond dan zou de andere op 180 graden moeten staan maar dit was meer van 0/160. Fiets nummer 3 bleek wel goed. Weer even en zadel op hoogte en diepte instellen en daarna kon de les pas echt beginnen.

Ik had vandaag dus een andere spinning lerares dan alle voorafgaande keren. En over haar valt ook wel een verhaal te vertellen. Was die ene nog super enthousiast en rete fanatiek, deze was vooral gemakzuchtig. Nog niet eerder heb ik een instructrice meegemaakt die vaker naast haar fiets zat dan er op. Sportschool instructeurs doen dit wel vaker. Even zelf niet het goede voorbeeld geven maar een beetje rondlopen, kijken en aanwijzingen geven. Ik snap dat wel, zeker als je een paar lessen achter elkaar moet geven, dan kun je ook niet continue voor de volle 100% het goede voorbeeld geven. Maar deze naast-de-fiets-methode van lesgeven kwam bij mij toch een tikkeltje lui over. Ik heb haar niet kunnen betrappen op het produceren van zweet noch heb ik haar een keer zien hijgen. Ze smokkelde. Op alle mogelijke manieren. Die weerstand knop heeft de hele les rust gehad en bij de oefening waarbij het bovenlichaam stil moeten worden gehouden en alleen de benen mogen bewegen, ging ze stiekem op het punt van haar zadel zitten. De smiecht. Staand klimmen met het bovenlichaam stil is een zware oefening en zelfs bij de sterkste renners zie je nog altijd een beetje de heupen mee wiegen. Hoe goed je ook je best doet om dit gefixeerd te houden. Bij iets mindere goden is die wiegende beweging iets groter. Zij zat echt 100% stil. En ze kon ook zonder handen aan haar stuur fietsen. En dat laatste kan echt alleen maar als je ook op het zadel rust. Mij hou je met dit soort dingen niet voor de gek hoor.