Presenteren is ook een kunst

Ik zit in de kantine en met mij nog 600 man. Dadelijk gaat de Board of directors een presentatie houden over de status van de bezuinigingsrondes. Eigenlijk mag ik het geen kantine noemen. Het heet officieel bedrijfsrestaurant. Dat is een dure naam om de prijzen op te drijven. Sinds we een nieuwe cateraar hebben, neem ik tegenwoordig mijn eigen bammetjes mee. Geen zin om daar het drievoudige voor te willen betalen als ik diezelfde boterhammen in het bedrijfsrestaurant zou kopen. En het is een kantine. Zolang je ergens een boterham met hagelslag kan kopen, dan verdient het de naam restaurant niet. Ooit gepoogd om bij een echt restaurant een boterham met jam te bestellen?
Nee, dat dacht ik al.

Mark Staalman zal dadelijk het woord gaan voeren. Dat is de CEO van deze toko. Ik verheug me er nu al op. Ik zit naast een collega alvast het komende praatje te analyseren. Straks krijgen we een boeiende speech, begin ik. Zo'n presentatie waarbij je vanaf de eerste tot de laatste minuut geboeid zit te luisteren. Ongeacht of we nu slecht of goed nieuws te horen krijgen. Dit wordt weer een feestje. Onze baas kan echt boeiend vertellen. Hij is een geboren betoger die een publiek voor zich kan winnen door een helder verhaal te vertellen. Precies met de goede intonatie, af en toe een halve grap en toch steeds serieus. Als dit bedrijf ooit ten gronde gaat aan wanbeleid of aan een tegenzittende markt, dan kan onze grote baas zo aan de slag in de politiek. Hij is een geboren redenaar.

NIET DUS!!! Na anderhalve minuut zijn mijn gedachten weggedwaald. Ik moet nog een mailtje beantwoorden, besef ik en ik zit te bedenken hoe ik de java release netjes in Netbeans krijg. Barst,.... toch afgeleid. En ik had me nog zo voorgenomen om mijn aandacht erbij te houden. Ik doe nog een poging om het verhaal op te pikken. Mark vertelt dat hij graag wil dat we na de presentatie 4 headlines hebben onthouden. Na het noemen van de vierde, ben ik de eerste al weer kwijt en nu ik dit blog schrijf, ben ik ze alle vier al vergeten. Wat ben ik ook toch een warhoofd. Vier simpele feitjes onthouden en dat mislukt al.

Het volgende lid van de BOD komt aan het boord. Onze Duitse vriend Gerard Mayer blijkt perfect Nederlands te zijn gaan spreken en hij weet een aardig verhaal te houden over de jaarcijfers van 2011. Een gave op zich. Vervolgens komt Jan Bloemendaal aan het woord. Het derde lid van de BOD. Ook zijn verhaal is boeiend om te volgen. Waarom houden die twee niet de hele presentatie?

Als je ergens niet goed in bent, besteed het dan uit. Ik doe ook geen onderhoud aan mijn auto. Dat laat ik aan Volkswagen over. Ik werk ook niet als tolk. Dat is niet handig met een stotter. Mischien moet Mark eens ten rade gaan bij zichzelf of het heel misschien toch niet beter zou zijn om anderen wat meer aan het woord te laten.