Op weg naar Sri Lanka

Vorig jaar was het nog levensgevaarlijk om een binnenbandje in je handbagage mee te sneaken op Schiphol. Mijn bagage boog af naar de onderzoeksband en ik vroeg me af, wat nu weer? Een binnenband dus, hoe durfde ik. Ongelukkigerwijs zat dat ding helemaal onderin in mijn rugzak verstopt en ik bood nog aan om het eruit te halen, maar mijn hulp werd niet gewaardeerd. De hele tas werd vakkundig overhoop gehaald zodat de bagage controleur met eigen ogen de band kon bekijken. Het multitool met imbussleutels, een kettingpons en een schroevendraaier bleek totaal niet interessant. Wat hadden ze toch met die band, niet meer dan een stuk rubber. Doen ze marktonderzoek op Schiphol naar de keuze van fietsrubber onder wereldfietsers? Op wat voor gevaarlijk projectiel kan een stuk rubber met een ventiel lijken? Op Kloten is me ook al een keer een pot honing ontnomen. En op Incheon airport ben bestolen van een powerbank en een busje WD40. Wat is dat toch met luchthavens? Ik heb er om onduidelijke reden altijd ruzie mee.


Behalve de binnenband in de handbagage had ik ook gezeur met de fiets zelf. Ik had de banden niet lagen leeglopen. Nee natuurlijk niet, dat fietst zo rottig. Of ik dat alsnog even wilde doen. Nou eigenlijk niet. Het is nogal een stupide regel en luchtvaartmaatschappijen lijken een voorliefde te hebben voor domme regels. Ze probeerde me uit te leggen waarom, waarin ze uiteraard hopeloos faalde. Er heerst namelijk een lagere druk in een vliegtuig en dan ontploft natuurlijk alles. Ja, in een kist heb je ongeveer een luchtdruk van 800 mbar terwijl op zeeniveau 1000 gewoon is. Boven op de Tourmalet heerst ook een druk van 800 mbar. Ooit een tour de France renner gezien die boven op elke berg zijn banden laat leeglopen en op platte tubes aan de afdaling begint? De grond stewardess keek me daarna geïrriteerd aan. Zij was van de regeltjes en zij mocht een stempeltje zetten. Leuk voor je meid.


Goed, dat was vorig jaar. Dit jaar is het anders. Ik fiets en vlieg nog steeds, maar Schiphol blijkt vandaag anders. Bij de incheckbalie worden me snel twee vragen gesteld en ik geef even rap antwoord. Of de banden leeg zijn. Nee. Of er alleen maar een fiets in de tas zit. Ja. En toen was alles OK. Misschien keek ik er deze keer gewoon vriendelijker bij. Bij de handbagage controle hebben binnenband hun aantrekkelijke status verloren en zijn niet meer interessant. Ook het wasmiddel in een verpakking van meer dan 100 ml is niet het bekijken waard. Zelfs de paspoort controle verliep vlotjes.

Nu ben ik benieuwd wat er straks op de luchthaven van Colombo gaat gebeuren. Vooralsnog heb ik nu zeeën van tijd over Schiphol om te lunchen en te wachten op mijn vlucht naar Doha.