De tocht door het noorden van Frankrijk kenmerkt zich door een hittegolf, graanvelden saaie wegen en niks. Leegheid is hier kenmerkend voor de streek. Ellenlange rechte wegen met graan. Af en toe een dorpje. Geen restaurants, geen winkels. Soms een broodautomaat. Welke bakker stopt de baquets er in en hoe vers zouden ze nog zijn?
Het is ook de streek van de Champagne. Dat prijzige mousserende wijntje dat wereldwijd grif aftrek vind. Ik heb me altijd afgevraagd waarom voor Champagne de hoofdprijs moet worden betaald en dat elke andere mousserende witte wijn betaalbaar is. Het zou misschien met schaarste te maken kunnen hebben, maar die logische grondslag voor de hoge prijs valt af. De Champagne komt niet van hier. Af en toe zie ik een wijngaard maar ik fiets voornamelijk langs kilometers aan graan. Graan, graan en graan. Of ze maken stiekem wijn uit graankorrels of er deugt iets niet. Ik gok op het laatste. Mijn vermoeden is dat de druiven of de wijn in zijn geheel uit Roemenië komt, vermengd wordt met drie echte champagne wijndruiven en er daarna een mooi etiket wordt opgeplakt. Nog even de kassa 10 keer KADZING!!! laten doen en klaar is Klara.
Morgen verder naar Reims, de Champagne hoofdstad dan naar Wallonië toe. Als ik morgen weer mijn best moet doen op überhaupt een wijngaard te spotten, dan klopt mijn theorie. Ik twijfel zelf al niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten