Barcelona – Utrecht op de fiets!

Het idee is simpel. Koop een vliegticket naar Barcelona, neem de fiets mee en fiets naar huis. Een fietsdoos is te koop op Schiphol. Maar dat plan was slechts een plan, geen must. Uiteindelijk moest ik natuurlijk wel een keer naar huis maar het hoefde niet perse op de fiets. Naar Portugal fietsen en vanaf daar terug vliegen kon net zo goed. Of niet verder dan Lyon fietsen en dan een trein of bus pakken was ook een van de mogelijkheden. Uiteindelijk ben ik wel helemaal naar huis gefietst, maar achteraf beschouwd vind ik dat niet de beste optie. Het had wel iets stoers en avontuurlijks om ‘gewoon’ naar huis te fietsen en niet smokkelen met een trein of bus. Maar,….de route die ik genomen heb was eigenlijk niet echt de moeite. Vanaf Dijon ben ik redelijk rechtstreeks in noordwaartse lijn via Troyes, Reims en Brussel terug gefietst. De route via Luxemburg was wellicht iets beter geweest, maar ook daar van vermoed ik dat je heel veel saai landschap krijgt. Het stuk vanaf Dijon naar de Belgische grens bestaat uit graan velden. Nauwelijks dorpjes, geen mensen, geen restaurants, geen winkels, niks. Een leeg landschap. Een dag is dat nog wel aardig, maar het verveelt snel. En België? België kun je het beste per fiets vermijden. Het is het meest belabberde wegdek van heel Europa. Merendeels gewoon niet befietsbaar. De volgende keer laat ik noorden van Frankrijk gewoon zitten. Zuid-Frankrijk is namelijk echt overal super mooi en ideaal als fiets vakantie land. Overal spot goedkope campings en in elke dorp is wel een restaurant open met een menu du jour. Bakkers zijn ’s morgens vroeg altijd open en verkopen zoete broodjes en koffie. De wegen zijn doorgaans goed, het landschap is schitterend en hoe kleiner het weggetje, hoe beleefder de Franse automobilist. Op drukke wegen laten ze hun fatsoennormen varen. Geen idee waarom.

Voor deze vakantie had ik een nieuwe tent nodig. De oude was ter ziele, maar had wel levenslange garantie. Wat in mijn optiek een nogal domme actie was van de fabrikant, want een super lichtgewicht tent is zo fragiel dat zoiets natuurlijk nooit levenslang meegaat. Nemo vond mijn kapotte stokken echter niet onder de garantie vallen (huh?) maar nieuwe stokken als coulance konden ze ook niet aanbieden. Het gevolg was dat ik mijn aankoop vergoed kreeg in de vorm van een tegoedbon bij Bever. Ook een oplossing. Goed,…. geen tent meer, een bak virtueel geld en nu nog een nieuwe uitzoeken. Er speelden 2 problemen met een nieuwe tent. Een groot complex probleem hoe een tent sterk, waterbestendig, lichtgewicht en relatief betaalbaar te maken. En beschikbaarheid was het tweede grote probleem. Mijn conclusie na 1001 sites was dat er geen tenten bestaan die goed scoren op waterbestendigheid, lichtgewicht en prijs. Mijn oude tent zat op 3000 mm water kolom waterdruk voor het onderzeil en 1200 mm voor de buitentent. Dat is zo superdun dat je bang bent met een gescheurde nagel het per ongelijk het doek te doen laten scheuren. Een tent van 1 kg met sterk doek bestond wel, maar de categorie leuk-voor-de-portemonnee viel af. Elf honderd euro. Overige tenten van 1 kg kosten tussen de vier en zes honderd euro en hebben dus geen stevig doek. Ik vertrouw die tenten eigenlijk niet echt. De vorige ging kapot. Niet bij het doek maar de stokken begaven het gewoon bij normaal gebruik. Dan toch maar liever iets meer grammen en iets minder euros. Hilleberg (de Rolls-Royce onder de trekkerstentjes) viel ook af. Niet lichtgewicht en allesbehalve goedkoop. Wat dan wel?

Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Vango F10 Helium UL2. En Vango is niet het merk dat bekend staat om super lichtgewicht trekkerstentjes. Ze maken wel heel veel verschillende soorten tentje, van klein naar groot, maar ook allemaal aan de zware en goedkopere kant. Het is helemaal geen A-merk in de lichtgewicht, grammen scorende, high-tech  markt. Deze is voor zover ik weet hun enige poging om ook iets lichtgewichtigs te produceren. En dan is het nog niet eens echt super lichtgewicht. Volgens de fabrikant 1.35 kg, in het echt 1487 gram. Dat is zonder de satéprikkers van haringen van de originele tent en met echte haringen, inclusief alle opbergzakken en reparatie spullen. Fabrikanten liegen wel vaker over de gewichten. Volgens Nemo was mijn tent ook net onder de kilogram, in de praktijk echter 1,15 kg. Voor de haringen heb ik gekozen voor MSR Hook Stake haring. Achteraf een topkeuze. Ik heb geen een haring krom geslagen, ook niet op zeer rotsachtig grond. En de tent is goed! Het zet gemakkelijk op, staat stevig genoeg met 6 haringen, goed waterdicht, ventileert goed en is handig ingericht. De stokken aan voeten- en hoofdeinde geven net genoeg bewegingsruimte en de opbergzakjes boven in de tent zijn echt praktisch. Enige punt van kritiek is dat wat raar oogt dat er 2 spanlijnen door de binnentent heen lopen. In de praktijk had ik er echter geen last van.

De uitrusting:

• Tent
• Luchtmatras
• Donzen slaapzak
• Opblaasbaar kussentje
• Een t-shirt als hoeslaken over het matras
• 2 wieler tenus, broek plus koerstrui. Slechts een aan gehad en elke dag met de hand uitgewassen. De ander was reserve als de was niet snel genoeg zou drogen, maar dat is nooit gebeurd
• 2 afritsbroeken
• 1 onder shirt met korte mouwen, 1 met lange mouwen
• 1 merino wollen polo met korte mouwen, een met lange mouwen
• 4 paar onderbroeken
• 4 paar wielersokken, 1 paar warme sokken
• Een fleece trui
• 1 fietsshirt met lange mouwen
• 1 handdoek
• superdun windjackje
• Fietshelm
• Handschoentjes
• Hoofddoek (Buff), een warme en een hele dunne
• Toilet spullen
• Ehbo spullen
• Fiets reparatie set
• Opladers plus powerbank
• Waslijn, wasknijpers en een universele afvoer stop. Zo kun je altijd een handwas doen
• Scheerapparaat
• Fietsschoen en sandalen
• Hoofdlamp. Niet gebruikt. Het was juni
• mini rugzakje. Daar zat nauwelijks iets in. Maar omdat de tassen bijna vol zaten, was het zeer handig om boodschappen in te vervoeren
• Arkel Freelites achtertassen (2*14 l)
• Een stuurtas (rol 14 l maar slechts half gevuld) Hierin zat de tent, matras en kussen
• Een stuffzak met de slaapzak en vuile was op de bagagedrager
• 2 b
  oeken, dwarsliggers

 De fiets:

• Kona Jake uit 2013. De term gravel racers was nog niet bedacht en toen heette het nog een crosser.
• Schwalbe marathon racer 40 mm. Nul keer lek!
• Triple Shimano Tiagra 10 speed. 50-39-30 voor en 11-32 achter.
• Tubus bagage drager
• Spd pedalen
• Naafdynamo. Niet gebruikt echter omdat de omvormer naar usb stekker kaduuk en ik pas halverwege mijn vakantie een nieuwe kreeg terug gestuurd. Ik heb elke avond een paar uur elektriciteit geleend bij het sanitair om de powerbank op te laden