NPO Super sport zondag

Morgen is super sport zondag. Dat betekent als ik de aankondiging van de NPO mag doen geloven dat ik de hele zondag in mijn luie zetel mag plaatsnemen om televisie te kijken. Nogal een nieuwe blik op sport is dit. Het WK bankhangen. Ik schijn morgen formule1, marathon, wielrennen, voetbal en shorttrack schaatsen te gaan beoefenen. Oh nee wacht,...er alleen maar naar kijken. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Eerst Max hard rondjes zien rijden down under, dan donkere Afrikanen met moeilijke namen langs de Maas zien rennen, daarna Mathieu zien winnen in Nederlands enige wielerklassieker, tussendoor Eredivisie voetbal en dan afsluiten met een bak Nederlandse medailles op een klein schaatsbaantje in Canada. De NPO lijkt ook redelijk overtuigd van de kansen van ‘onze’ jongens en meisjes. Nu maar hopen dat ze niet telleurstellen. Ik heb paaseitjes, chips en bier in huis gehaald. Dit dagje Nederlandse sport cultuur kan niet misgaan. Toch?

Behalve deze  sport cultuur heb ik deze week nog een poging gedaan om andere meer hoogdravende cultuur te ondergaan. Dat is is faliekant mislukt, ik ben vroegtijdig afgehaakt. Hoe ga ik dit nu netjes verwoorden? Hoe ga ik uitleggen hoe het gedrag van de dirigent op mij overkwam. En dan zonder het in het belachelijke te trekken. Ik zou me natuurlijk eerst simpelweg bij de feiten kunnen houden. De Mattheüs Passion wordt gespeeld in de Jans kerk in Utrecht en de zaal zit bijna vol. Het orkest dat voornamelijk uit strijkers bestaat, speelt twee melodieën tegen elkaar in. Volgens de theorie zou dit toch een  harmonieus effect moeten hebben. Mijn oren en brein snappen er echter niks van. Het klinkt echt voor geen meter. Het koor lijkt er dezelfde mening erop na te houden en probeert uit volle borst het orkest te overstemmen. Maar ook zij zijn niet eensgezind en zingen dwars door elkaar heen. Voor het orkest staat een dansende dirigent. Hij heeft er zin en voelt de swung van zijn orkest. Mij doet hem denken aan de hoofdpersoon in het nummer dancing fool van Frank Zappa. Hierin wordt een adolescent omschreven die wekelijks naar de disco trekt om te dansen maar er werkelijk niks van bakt en zichzelf alleen maar voor schut zet. Of zoals Zappa zingt: ‘they has a fit while I’ll commit my social suicide’. Gelukkig is er na een uur al pauze en kan ik ongemerkt de zaal uit sneaken.

Misschien ben ik toch meer geschikt om sport te kijken. Dat gaat me waarschijnlijk beter af. Maar ik denk dat ik ook van die cultuur lang niet alles gaan zien. Morgen hebben ze eindelijk eens geen hagelbuien voorspeld en de april herfst gaat wellicht plaatsmaken voor wat stabieler voorjaarsweer. Uiteindelijk zit ik toch liever zelf op de fiets in plaats van in de NPO sport zetel.