Zal ik garnalen fotograferen, of toch octopus? Misschien doen de olijven het beter, of de wijn, of toch maar de groente. Nee, allemaal nee. Ik wil dit niet.

De mercado central in Valencia is een mooi gebouw maar ook een plek waar ik me een super toerist voel. Het is namelijk in eerste instantie een markt waar je voedsel kunt kopen. Heel veel verschillende soorten voedsel en allemaal prachtig uitgestald. Elke kraam is een lust voor het oog en overal word mijn honger gevoel zo rond lunchtijd extra aangewakkerd. In tweede instantie is de markt ook een mooi gebouw in Jugendstil. Dat plus al dat mooie eten maakt het een soort super toeristen trekpleister. Nu ben ik ook een toerist en ook als zodanig herkenbaar. Ik heb welliswaar geen gymschoenen aan, maar wel een overhemd. Mijn mini rugzakje plus mijn gebrek aan boodschappentas verraad me. En als dat niet genoeg is, dan wel mijn onderzoekende blik de ruimte in.

Toch sta ik al in minder dan vijf minuten weer buiten. Het lukt me gewoon niet om de schroom van me af te zetten en foto's te gaan maken. Kopen ga ik hier niks en ik kan me domweg niet voorstellen dat een gemiddelde kraamhouder zit te wachten op een fotograferende toerist die niks koopt. Voor je het weet is Valencia een tweede Barcelona waar ze de toerist liever kwijt zijn dan rijk. Ik denk dat ik morgen een fiets ga huren en de stad uit fiets ik, op zoek naar een restaurant of een weg wat gewoon een weg is en verder niks.

Ik ben een slechte toerist, ik kan het gewoon niet.