Observaties in het park

Valencia rent,
Valencia jogt,
Valencia strompelt,
Valencia kuiert,
Valencia wandelt,
Valencia sprint, beweegt, voetbalt, laat de hond uit, loopt, loopt hard,  doet yoga en fietst in het park.

Valencia roeit niet. Op de negen kilometer lange droge rivier bedding kan niet meer geroeid worden. Overstromen kan de boel ook niet meer. Rennen in het park is mondkapjeloos. Wandelen ook. Alleen in de stad wordt gewandeld met mondkapjes. In het park kun je geen Corona krijgen of zo. Kinderen zijn er niet in het park, alsof er een leeftijdsgrens van 20 jaar en ouder bestaat. Een patrouilleerde politie auto is er wel.

Het is vooral aangenaam toeven hier met een strak blauwe lucht en 20 graden. Herfst ziet er een stuk minder doods en minder guur uit dan in Nederland. Ondanks het heerlijke zonnetje is de kledij nogal uiteenlopend. Roze lycra, korte broeken, lange fleece broeken, donsjacks, ontbloot bovenlichaam of een fluorescerende gele sport BH. Hou daar maar eens je ogen vanaf. Of twee verschillende sokken,  een ijsmuts en dikke winterjas. Ik zie één hardloper met een flesje water. De meeste anderen hebben een telefoon in de hand. Er zijn een paar kracht sporters bezig, er is een voetbalpot gaande, een rugby wedstrijd en een cricket wedstrijd. Maar rennen lijkt echt dé favoriete sport van de Valenciano. Ach, de wielrenners zullen wel buiten de stad in hun lycra pakjes bezig zijn. De krachtpatsers zitten in de sportschool en de tennissers staan op de gravel baan. Wat valt er eigenlijk anders te sporten in het park?

Een boekje lezen en mensen kijken, dat kan er ook.