Harde les op de Rad am Ring

Ik heb een heleboel nieuwe ervaringen opgedaan vandaag. Dat is wel een mooie manier om een verhaal te beginnen over een cyclo die eigenlijk meer dieptepunten kende dan hoogtepunten. Zoiets heet omdenken heb ik geleerd. Als iets niet gaat zoals je wil, of een plan desastreus mislukt, dan geef je er domweg een draai aan zodat het toch nog positief klinkt.

Zo heb ik vandaag in de stromende pleuris regen een berg mogen afdalen in wedstrijdverband. Dat had ik nog nooooooit eerder gedaan en echt heel veel spijt dat dat niet eerder was gebeurd, heb ik ook niet. Ik heb nog nooit zo weinig tijd verspeeld in een cyclo met bevoorrading stops en plasplauzes. Zesendertig seconden duurde de bidon bijvullen actie en plassen hoefde deze keer niet. Ondanks dat verbeter ik mijn eerdere tijden op de Ram am Ring niet. De tijden van 2012 en 2014 zijn niet verpulverd, ook niet een klein beetje verbeterd. Ik ben gewoon trager dan voorafgaande jaren. Dit jaar nog net binnen de 5 uur, voorafgaande was ik wat ruimer binnen de vijf uur. Ik kan nu gewoon ophouden om mezelf voor de gek te houden, ik hoef niet meer te geloven in wonderen. Mijn leeftijd van 38 jaar met ervaring, die houd ik er nog even in, maar dat voordeel van ervaring is niet dat je er rapper van gaat fietsen of zo. Eerder langzamer. Bij een volgende cyclo kan ik doelloos mijn kilometers afwerken. Niet meer stressen over een tijd of zo en gewoon een ijsje onderweg. Als je eenmaal met je blote neus hard op de botte feiten wordt gedrukt, dan is dat ff kloten, maar daarna ben je ook van het gezeik af. Ik dacht namelijk echt dat ik mijn tijd op 2014 kon verbeteren, de benen voelden best goed.

Vandaag was de dag van het besef dat ik middelmatige cyclo rijder af ben en er geen verbetering meer in zit. De volgende cyclo mag ik lekker langzaam starten en dan wel zien hoe ver het schip strand. Stuk relaxter dan het eerste rondje vandaag op de Nürburgring. 32,5 gemiddeld over 24,3 kilometer en 540 hoogtemeters plus een pols van 168. Dat soort grappen, dat hoeft niet meer. De Rad am Ring is een cyclo waarbij het aanlokkelijk is om een Erben Wennemars tactiek er tegenaan te gooien. Die startte zijn 1500 meter schaatswedstrijden altijd alsof ze maar 500 lang waren. In het laatste rondje ontplofte hij dan en zette uiteindelijk een teleurstellende tijd neer. Rustig starten zat er bij Erben niet in. Ook bij de Rad am Ring is het verstandiger om er niet volle bak in te vliegen, maar omdat het een gezamenlijke start kent op een formule1 circuit is het te aanlokkelijk om dat toch te doen. De prijs betaal je achteraf dubbel en dwars terug. Mijn laatste ronde ging het langzaamst. Ten eerste omdat de tank leeg was en kramp op de loer lag. Ten tweede vanwege de stortregen. Normaal is er slechts een punt op de nordschleife waar je hoeft te remmen. Met een plens water op de weg was ik toch wat voorzichtiger.

En nou heb ik zin in bier