Au,.... de sportschool

AU

Au, au, au, au en nog een keer au. Na 13 treden sta ik boven, de 13 treden naar beneden zijn mogelijk nog pijnlijker. Dat was dus zesentwintig keer au. En nee, ik heb geen punaise in mijn voet als ik thuis de trap omhoog en omlaag loop. Ik heb spierpijn in mijn bovenbenen. Elk jaar overkomt me dit en elk jaar ben ik stomverbaasd en lijk ik te zijn vergeten dat het vorig jaar exact hetzelfde liedje was. Ik ben voor het eerst weer naar de sportschool geweest en ik heb voor het eerst sinds hele lange tijd weer kracht training gedaan. En daarna heb ik een spierpijn in mijn bovenbenen die zijn weerga niet kent. Een propje op de vloer oprapen is een crime. Ik ben niet lenig genoeg om dat te doen zonder mijn benen te buigen. En mijn benen buigen doet pijn. Op een stoel gaan zitten doet pijn en opstaan doet ook pijn. Ik strompel een beetje door mijn huis heen en zolang ik wat in beweging blijf, is het wel te doen. Maar na een uurtje zitten en weer opstaan, wordt ik er direct weer aan herinnerd. Au, spierpijn.

Hoe kan dat toch? Alsof ik zelden mijn beenspieren gebruik of zo? Ik heb dit jaar ruim 10.000 kilometer gefietst. Twee keer de Ventoux beklommen deze zomer, gewoon omdat ik er zin in had. Ik heb genoeg kracht in zowel mijn linkerbeen als mijn rechterbeen om vanaf de grond met een been te gaan staan. Dat klinkt wat cryptisch maar stel je zit op een stoel, je zet een voet op de grond en de andere zweeft in de lucht en je staat op. Zolang de stoel niet te laag staat, is dat niet zo’n probleem. Het wordt lastig vanaf de bank en al helemaal lastig vanaf een laag krukje. Ik kan zoiets normaal gesproken vanuit hurkzit. Vandaag niet, met geen mogelijkheid. Die normaal redelijk sterke beenspieren reageren nu heel anders. En dat allemaal van aan half uurtje krachttraining in de sportschool. Wonderbaarlijk maar waar en elk jaar als ik weer voor het eerst naar de sportschool ga, ervaar ik hetzelfde. Spierpijn en niet zo zunig ook niet. Ergens halverwege de les, schiet er op eens in en dan komt direct het besef weer. Oh ja,….. dat was vorig jaar ook zo.

Er is één troost. Na een paar dagen is het weer over en pijn vergeet je doorgaans snel. En ik kan er ook aan toevoegen,….  Spierpijn, tot volgend jaar.