maandag 29 augustus 2016

Velomediane 27-aug 2016



Ik heb vandaag 6 keer gedoucht. Zes. ’s Ochtends vroeg, na afloop van de koers en ’s avonds nog een keer om van dat klamme gevoel af te komen. En onderweg tijdens de Velomdiane heb ik nog 3 keer onder een tuinslang door gefietst om wat af te koelen. Vanaf minuut 1 ben ik bezig geweest om koel te blijven. Om uiteindelijk na iets minder dan 6 uur koers totaal uitgewoond in la Roche te arriveren. Aldaar was ik erg blij met de mini blikjes gratis bier die ze uitdeelden. En dat niet vanwege het feit dat ik een zunige Hollander ben maar omdat er veel ijs in die container van dat bier zat. Ik heb een blikje bier gedronken en twee handen ijs eruit gehaald en die op mijn hoofd laten smelten. Onderweg heb ik proberen het hoofd koel te houden door het water uit mijn bidons op te drinken of over mijn hoofd te gooien. Ik had ook bewust voor geen sportdrank gekozen en ook extra voeding meegenomen. Water was om te drinken en te koelen; energie repen om het honger gevoel te onderdrukken.

En mijn strategie heeft gewerkt. Ja,.. ik was ook behoorlijk gaar in La Roche maar ik ben niet halverwege de tocht in de berm in de schaduw gaan liggen. En daarvan heb ik er veel gezien. Ik heb ook niet opgegeven. En er waren veel niet uitrijders deze editie. Zo’n 2400 man gestart en 1400 gefinisht. En zelfs op de laatste lange lelijke helling kon ik nog goed tempo klimmen en mijn pols omhoog krijgen. Dus mijn eerder geblogde bluf dat ik warmte goed verteer heb ik redelijk kunnen waar maken. Qua klassement en tijd ben ik niet veel beter dan 6 jaar geleden. Toen was het op 28 aug 15 graden en regenachtig. Toen haalde ik P408 en een tijd van 5h58. Nu P436 en 5h49. Ietsie rapper dus maar geen beter klassement.

Over de tocht zelf valt nog wel wat te schrijven. Het is een lange aaneenschakeling van hellingen waarvan sommigen een naam hebben en anderen niet. Het waarom ontging mij en ook meerdere deelnemers verbaasden zich. Op een naamloze steile klim hoor ik iemand sarcastisch opmerken, nee dit mag duidelijk geen naam hebben. En vlak is het nooit. Het klimt, het daalt of het rijdt omhoog op omlaag. De ergste twee klimmen blijven voor mij de mur de Velomdiane en de Haussire. De eerste is gewoon vervelend steil en aan de tweede lijkt geen eind te komen. Mijn race begon ergens in het tweede startvak en daarna was het alleen maar knallen. Bergop knallen en op het lichte dalende stukken proberen rustig aan te rijden. En dat 6 uur lang. Het dalen heb ik wat rustig aan gedaan. Ik was een beetje bang van het asfalt, het dalen in groepen en de boze blik van de vriendin als ik gehavend thuis zou komen.

En dan nog een tip voor de Belgische overheid (ik hoop echt van ganser harte dat jullie meelezen):
ASFALTEREN!!!!! Echt alles opnieuw asfalteren. België is een derdewereld land als het op asfalt aankomt. Sommige stukken zijn zo slecht dat het bijna misdadig is om hier een koers te organiseren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten