Wielrennen in Cambodja. Wie wil dat nu niet?

Vorige week begon mijn vakantie met het innemen van een malaria pil. Morgen begint het echt. Dan vlieg ik naar Ho Chi Minh City toe om 4 weken later weer vanuit Bangkok naar huis te vliegen. Misschien begon mijn vakantie nog wel eerder dan vorige week. De planning en het boeken van een ticket is al een paar maanden eerder gedaan. Maar afgelopen zondag zat ik op een Vietnamese verjaardag en ben ik begonnen met slikken van anti-Malaria pillen. Lariam deze keer en geen Malarone. Van die laatste krijg ik maag- en darmproblemen. Van Lariam schijn je slecht te kunnen gaan slapen met allerlei nachtmerries erbij maar daar heb ik nog geen last van gehad. Op de Vietnamese verjaardag kon ik alvast proeven wat me straks te wachten staat. Lekker, lekker en lekker. En ook pittig.

 
En, oh ja,… ik wil nog graag even melden dat ik 37 dagen vrij ben. 37? Ja, zevenendertig. Vijf weken lang plus een weekend. Ik hoef heel 2015 niet meer te werken. Lucky me. Indien mijn reputatie op mijn werk van  de altijd-op-vakantie-zijnde collega dit jaar een deukje zou hebben gekregen, dan zit dat bij deze wel weer snor. Afgelopen dinsdag heb ik al iemand een ‘tot volgend jaar’ gewenst. Dat voelde wel geinig. Ja,….. ik ben er ‘even’ niet. 

En wat voor exotische reis is het dit jaar? Wielrennen in Cambodja!

Eigenlijk is het iets meer dan dat maar feit is wel dat ik op een wielrenfiets door Cambodja ga koersen. Waarom? Eigenlijk heel simpel. Het land ligt gewoon tussen Vietnam en Thailand in. Ik wil Vietnam een keer zien en ik wil deze winter ook nog even in Thailand zijn. Enige oplossing voor een fietsreis is dan om ook maar door Cambodja te fietsen. Een mogelijkheid om Cambodja te mijden is er omheen fietsen en via Laos te reizen. Maar dat is wel een behoorlijke omweg en van Laos heb ik al een stempel in mijn paspoort; Cambodja nog niet. Echt heel gerust gesteld over fietsen in dit land was ik op voorhand echter niet. Ik heb lang getwijfeld hoe er door heen te reizen. Gewoon met de fiets of toch een stuk afsnijden per trein, boot of bus of er domweg overheen vliegen. Vliegen was een van de betere alternatieven, over de bus, trein en boot heb ik weinig positieve verhalen gelezen. Onbetrouwbaar, geen comfort en tijdrovend. Zelf fietsen lijkt wonderbaarlijk genoeg toch makkelijker.  Na het lezen van een paar geschiedenis boeken en een aantal reisgidsen ben ik inmiddels wel redelijk gerust gesteld. Het schijnt er normaal reizen te zijn en mijn route kent voldoende hotels en eetgelegenheden. 

Dus JA: Ik  ga wielrennen in Cambodja!