Omdat het dit weekend tropisch warm is in Nederland. En omdat het dan
verstandig is om zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken. En het toch
vooral rustig aan te doen. En omdat het toch zo heerlijk is om helemaal
niets te doen op mijn dakterras. Beetje naar beneden kijken naar de
plezierbootje en de skiffs. Een boekje lezen en in slaap vallen.
Ik denk laat ik iets doms doen dit weekend. Fietsen in de Ardennen in de
verzengende hitte. Echt iets voor mij. En dan natuurlijk niet zo
kippen-eindje maar gewoon goed ver. Vandaag was de Geants des Ardennes,
een toertocht van 149 km vanuit Luik over het terrein waar Luik
Bastenaken Luik word verreden. En het was een zeer warme editie van de
Reuzen. Vorig jaar was het al pufheet, vandaag was de overtreffende
trap. Ergens halverwege de middag gaf de boordcomputer 35 graden aan. En
dat is veel; zeker als je pal in de zon een berg omhoog ploetert.
Wellicht is het handig om even uit te leggen welk probleem het lichaam
dan heeft. Buiten is het 35 graden en binnen in het lichaam is het 37
graden. Nauwelijks een verschil en dus geen probleem maar het probleem
wordt door mij gecreëerd. Bij inspanning gaat ongeveer 23% van de
geleverde energie daadwerkelijk in de fiets zitten. De andere 77%
energie is overtollige warmte productie. Deze regel geld niet alleen
voor fietsen maar voor sporten in zijn algemeenheid. Het lichaam is
bijzonder ineffectief in gericht energie leveren. Om de boel op
temperatuur te houden zijn er 2 belangrijke koelingsmechanismes. Methode
1 is om bloed dicht langs de huid te laten stromen zodat het daar aan
de buitenlucht kan afkoelen. Bij 35 graden schiet dat natuurlijk niet
op. Methode 2 is flink zweten en zweet laten verdampen. En omdat
allemaal te compenseren moet er veel vocht in.
Heel veel vocht
2 koppen koffie, 2 glazen jus d'Orange bij het ontbijt.
6 bidons water (van 0,6 liter elk)
1 bidon water gooi ik over mijn hoofd leeg
11 glazen sportdrank
1,5 liter water na afloop.
Vanaf 12 uur 's middags moet ik heel hard mijn best doen om koel te
blijven. Ik draag uiteraard geen zweethemd vandaag. Dit in tegenstelling
tot enkele andere die ik bij deze compleet voor gek uitmaak. Ik zet de
lange rits van mijn wielren trui helemaal open en elk kwartier gooi ik
wat water over mijn hoofd. Ik houd het zo redelijk goed vol maar de
laatse 20 km doe ik op het gemakje. Mezelf nog meer inspannen is vragen
om ellende. De spieren staan al bijna op kramp en ook mijn maag roert
zich. De laatste beklimming is ook de zwaarste; de Roche aux Faucons.
Deze zit sinds een paar jaar in Luik Bastenaken Luik en is een killer
van een klim in de finale. Het lastigste stuk is niet lang, zo'n
anderhalve kilometer, maar wel goed voor 12%. En dat is anderhalve
kilometer toch best een stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten