Granfondo Zen Air

De bonus cyclo van deze vakantie. Er blijkt toevalligerwijs vandaag op nog geen steenworp afstand van het hotel een granfondo te worden georganieerd. Het hotel heeft de inschrijving geregeld en Nicola drukt me op het hart dat iedereen de korte afstand van 87 km gaat rijden. Ik kijk hem meewarig aan. Dat is leuk voor de rest maar ik weiger om de mietjes versie te rijden. De lange afstand is 120 km en telt volgens het kaartje zo'n 2000 hoogtemeters. In de praktijk zijn dat er overigens 2500 m. Dat zijn geen echt grote afstanden of een absurd aantal hoogtemeters. Hij wil samen uit en samen thuis naar de cyclo rijden. Alle fietsen in de bus en de mensen met hun eigen auto. Hij vertikt het zelfs om mijn fiets in de bus te zetten. Hij stelt voor dat ik die zelf in mijn auto leg. Ik zou toch eens niet op tijd terug zijn van de lange route en dan zouden ze misschien wel op mij moeten wachten. Ik heb de vorm van de overige gasten en mijn eigen vorm beter in de smiezen dat Nicola.

Ik ga gewoon de lange route rijden en ik ben eerder terug dan de rest. Impossible, grapt Nicola. Hij is een slecht grappenmaker en hij begrijpt ook niet dat zijn fietshotel ook wel eens renners aantrekt die iets beter getraind zijn dan de gemiddelde toerfietser. Niet om nou over mezelf op te gaan scheppen want in de Granfondo zelf heb ik geen schijn van kans om ook maar in de buurt van de besten mee te rijden. Maar de meesten hotel gasten hier vinden meer dan 100 km fietsen in de bergen onbespreekbaar. Ik ben wel wat meer gewend.

De start is heerlijk Italiaans hectisch. De eerste 20 km is vlak of licht dalend. Daarna begint het klimwerk pas. Het is dus kunst om bij te blijven met het tempo dat er vanaf de eerste minuut goed inzit. De weg is gelukkig afgezet en met een paar 100 man stormen we over de doorgaande weg heen. Rotondes en vluchtheuvels omzeilend. Ik zie een valpartij gebeuren waar ik net achter zat en netjes omheen kan rijden. “Zo, dat ruimt lekker op” denk ik nog. Na 20 km en een gemiddelde van 45 kmh begint het klimmen. Eerst met een langzaam stijgende weg van 1-2 % en 5 km later begint de eerste van de 3 klimmen van vandaag. De groep valt nu uiteen en ik ga eens op mijn hartslag letten en pak een bidon. Op het eerste stuk had ik even geen tijd voor. De eerste klim is er een in heel veel etappes. Na een paar km stopt de klim en gaat het even dalen of is het vlak. Telkens denk ik: “En nu gaan we echt dalen”. Maar dan begint een paar km later weer een stuk klimmen.

De tweede klim van de dag is wat korter en gaat ook in etappes. Maar deze is wat overzichtelijker dan de eerste klim. Het laatste stuk is er een om in te lijsten. Mijn teller geeft al een kilomter lang een gemiddelde aan van 12% en op de laatste 500 m zie ik zelfs 14% op het display staan. Ik ben nu wel toe aan een tweede set benen. De huidige hebben de neiging om te in de kramp te schieten. Boven op de klim tap ik een volle bidon water; in de hoop de kramp te onderdrukken. Dat lukt gelukkig ook. De derde klim is een makkie, een soort weggevertje. 8 km klimmen met 4-6 %. Het mag ook wel eens prettig klimmen. In de laatste afdaling is het flink gaan plenzen. Ik probeer al fietsend mijn regenjack aan te trekken. Dit wil maar niet lukken. Na 3 min klooien, stop ik heel even om mijn armen goed in de mouwen te frotten. Ik daal verder rustig af. De weg is kletsnat en ik kom graag heelhuids thuis.

Bij de finish zie ik al 5 hotelgasten staan. Ze zijn ergens verkeers gereden. Dat is een kunst op zich en hotelgasten die wel de goede route hebben gereden komen een paar minuten na mij binnen. Ik grijns inwendig en had de kop van Nicola nu wel willen zien.

de cyclo in cijfers:

122 km

2483 hoogtemeters

4h22

gemiddelde snelheid 27,9 kmh

max snelheid 77 kmh (geen idee waar; volgens mij is dit een vergissing veroorzaakt door een ander signaal)

gemiddelde pols 157

maximale pols 182

2 bidons sportdrank

1 bidon water

2 Snelle Jelle's

1 energie gel