Nederlandse fort dicht, kerk open, de moskee niet echt

Kalpitiya heette ooit, heel vroeger, Calpetyn. Toen waren de Nederlanders hier de baas, nu beperkt de Nederlandse inbreng zich slechts tot een verdwaalde fiets toerist uit Utrecht. De kans is niet uitgesloten dat ik hier de enige Nederlander ben vandaag, maar ik acht de kans niet groot. Na drie dagen Sri Lanka ben ik voornamelijk Sri Lankanen tegengekomen, wellicht zaten er ook Indiërs tussen, maar met mijn beperkte gezichtsherkenning skills kan ik dat verschil niet zien. Op de luchthaven zag ik er een paar maar daarna nauwelijks meer.

De enige reden waarom hier wellicht een tweede Nederlander is, zit hem in het feit dat hier een oud Nederlandse fort staat. Plus een kerk. Nederlandse hervormd, protestants, of weet ik welke splinter afsplitsing van een splinter afsplitsing van de katholieke kerk. Als die protestanten ergens goed in zijn gebleken, dan is het wel onderling ruzie maken en nieuwe kerken oprichten. Geen wonder dat ze nooit een wereldgodsdienst zijn geworden. Eensgezind brengt je verder. Goed, bijna vier eeuwen geleden joegen onze voorouders de Portugezen hier weg op verzoek van de koning van Kandy, om vervolgens het gebied niet terug te geven aan de koning. Ze begonnen een  eigen handelspost en uiteraard bouwden ze een fort en een kerk. Wat anders?

De kerk is vrij toegankelijk. Er staan stoelen in en een altaar met doeken waar kruizen op staan afgebeeld. Een doopvont, en oude grafstenen met oud Nederlandse en Engelse (die namen later de boel over) inscripties. Er staan ook plastic stoelen. In vergelijking met Boedistische tempels is het in dit gebouwtje armoe troef qua kleur gebruik. Ik zag een andere moderne katholieke kerk die geheel lichtblauw was geverfd. Ok, deze kerk is ook ruim 350 jaar oud en voor die leeftijd ziet de kerk er goed uit. Ik bedoel, er zat gewoon een dak op. Van hout, dus origineel zal dat niet zijn. Maar toch, het was geen bouwval.

Het fort trok eigenlijk meer mijn aandacht, maar dat bleek gesloten. Niet volgens Google en mijn reisgids, wel voor de dienstdoende marinier die bij de ingang zat. Nader onderzoek wees uit dat het fort geen echte toeristische attractie is. Geen vaste openingstijden, geen souvenir shop, zelfs geen entreegeld. Het fort is onderdeel van een marinebasis en als je je paspoort inlevert, dan krijg je een rondleiding in het Engels van een marinier. Tenminste,...volgens sommige reviewers sprak de marinier Engels, anderen schreven dat de marinier dacht dat hij Engels sprak. Goed, morgen nog maar eens vragen. De marinier bij de ingang meldde me dat ze dan weer open waren.

Nu ik toch in dit gehucht ronddwaal, besluit ik ook maar even een moskee binnen te wandelen. Weer een nieuwe ervaring. Ik ben hier al een kerk binnen gewandeld en paar tempels. Geen haan die naar me kraait. In de moskee had ik binnen een halve minuut drie mannen om me heen staan die iets van me wilde weten. Wat ik hier deed? Nou gewoon even rondkijken. Niet dat er iets te zien was. Ik heb nog nooit zo'n leeg gebedshuis van binnen gezien. Het was een lege schuur. En waar ik vandaag kwam? Nederland. Of ik vragen had? Nee. De man die het woord voort blijft me indringend aankijken. Hij vertaalt ook mijn antwoorden aan een van de andere mannen. Ik denk de opperpriester hier of zo. De indringende ogen mannen vertelt me nogmaals of ik nog vragen heb. Nee, zei ik toch. Als ik vragen ben, dan ze willen me helpen. Ik krijg de kriebels van die gasten en loop direct de moskee weer uit. Misschien moet ik dingen alleen van de buitenkant bekijken. Dat is, denk ik, beter. Weet je wat het probleem met gelovigen is? Als ze in hun eigen geloof gaan geloven, dan worden het hele nare mensen.