Ik ben maar weer eens bezig met rondje numéro zoveel in Frankrijk plus een lunch onderweg. Col de la Cayole heet vandaag de pukkel waar ik bovenop wil staan. Tweeduizend driehonderd zevenendertig meter hoog en boven op de col is slechts een parkeerplaats en gedenksteen die als colbord dient. De tour passeerde hier in totaal drie keer, de laatste keer is al 50 jaar geleden. Ik zie ook geen enkele tourheld uit het verleden hier op het wegdek geschilderd. Geen gele fietsen op de weg geschilderd of andere memorablia van een vorige tour. De Cayolle mag de tour niet, of andersom. Misschien heeft de Mercantour, die deze col doorkruist geen zin in reclame, of ze hebben het geld er niet voor over om le grand boucle door dit gebied heen te krijgen. De tour rijdt vandaag door de Pyreneeën over de col de Marie Blanque, da's ook geen nieuwkomer.
Wat valt er nog meer op vandaag? Weinig fietsers op deze berg, iets meer motorrijders en een enorme bak tegenwind als ik terug het dal in fiets. Ik moest werken om naar beneden te komen. De zon schijnt wederom uitbundig. Het wegdek is soms super mooi en veelal super prut. Zo prut dat ik de fiets niet kan laten lopen in de afdaling. Niet omdat er een bocht aankomt, maar boven de 50 per uur trilt het stuur uit mijn handen. Dan kan ik simpelweg de remmen niet meer bedienen. Ik moet continue de snelheid eruit halen om zeker te zijn dat ik straks kan remmen als er echt een bocht aankomt.
Wat nog meer? Oh ja,.... de tarte myrthilles was weer erg lekker.
Mooie grafsteen cq wielrenverkeersbord? Geniet maar van het prachtige weer en omgeving. Hier regent het ook niet meer, dus!
BeantwoordenVerwijderen