Ik hark langzaam de laatste kilometers over de Tourmalet omhoog. Vanaf de oostzijde kun je de top niet zien liggen. Op het laatst draai je het hoekje om naar links en dan ben je plots boven. De laatste zes kilometer ben ik bezig naar een Nederlandse dame op een racefiets toe te kruipen. In het begin van de klim zat ze net voor ons en nu is ze weer in beeld. Ik kruip langzaam weer naderbij maar op de top houdt ze 50 meter over. Boven op de col waait het hard. Het restaurant is dicht, terwijl er volgens mij best goede zaken gedaan kunnen worden. Er komen motoren boven, e-bikers, wielrenners en een paar verdwaalde fietsers met bagage. Er was wel wat andere vorm van commercie aanwezig. Er werden foto's gemaakt, maar ik denk niet dat ik daar heel vrolijk op kijk. In een steile rottige haarspeldbocht naar rechts stonden ze te fotograferen. Mijn gezicht staat inmiddels op oorlog en ik was niet eens van plan over de killer klim van de Pyreneeën te fietsen. Ik ben vandaag halverwege de etappe er toe bewogen door Hannes. Ik kwam hem gisteren tegen op de camping en hij bleek bezig om van Barcelona naar San Sebastian te fietsen. De Aspin en de Tourmalet en als het nog kon ook de Aubisque stonden vandaag op zijn menu. Ik was eigenlijk alleen de Aspin van plan, maar die klim ging zo gemakkelijk dat ik maar besloten had die Tourmalet erbij te doen. Waarom ook niet? We hadden hetzelfde klim tempo en we konden wat ervaringen over fiets vakanties delen.
Op de laatste 6 km los ik Hannes, bij hem ging plots het licht uit. Hij fietst ook teveel. Meer dan hij eigenlijk aan kan. Hij wil bepaald onweer voor zijn een fietst nu dubbele dag afstanden. Zoiets houd je niet lang vol. Op de top nemen we afscheid en wisselen nog even telefoon nummers uit. Daarna stort ik me in de afzink naar Lourdes toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten