Observatie 1:
Een kind van drie jaar oud staat bovenaan de glijbaan en roetjst de volle 80 centimeter naar beneden. Hij kijkt zíjn mama glunderend aan. Hij draagt een korte grijze broek plus een mouwloos zwart t-shirt waar met koeienletters de tekst Wild Boy op staat. Bij mij ontstaat nu de neiging om te gaan tellen hoeveel complete gezinnen ik zie. Mama, papa plus kroost en er dan maar vanuit gaan dat dat hun gezamelijke voltallige nageslacht is. En die cijfers te gaan vergelijken met halve gezinnen. Gescheiden mama met de kinderen erop uit, of wellicht is ze weduwe. Oma, papa, mama, drie grote kinderen, plus een baby en me dan afvragen, van wie is oma de moeder iss en van wie is de allerkleinste.
Observatie 2:
Ze vraagt iets moeilijks in het Frans. En dat is al niet mijn beste taal en die mondkapjes barrière helpt ook weinig in de communicatie. Ik zeg nog een keer, en nu hopelijk iets vriendelijker dat ik een menu gourmet wil. Dat schijnt niet hetgeen te zijn waar ze op doelt. Pas als ik haar telefoon in haar hand zie, valt bij mij het kwartje. Ik moet de magische qr code laten zien om een bord eendenpoot met frietjes te mogen bestellen. Mijn eerste keer internationale qr code tonen. Ik had me er meer euforie van voor gesteld. Haar telefoon keurt nu mijn telefoon goed. Andersom hoeft blijkbaar niet. Een half uur daarna zie voor het eerst in anderhalf jaar dat de nederlandse teletekst app geen apart kopje meer heeft voor corona nieuws op pagina 101. Zou nu de pandemie over zijn en kunnen we ons weer volledig focussen op moslim terroristen in Afghanistan? Ook zoiets verschrikkelijks, maar dan vooral voor anderen.
En nog wat:
99 euro aan tol onderweg. Ik vind dat stiekum toch best veel. Peut kost €1,80 op de snelweg en bij de buurt super €1,60. Kia denkt aan het milieu en claimt 1 op 19 te rijden. Aan de pomp blijkt dat 1 op 17.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten