Onderweg

Thailand staat op nummer twee. Dat is niet gek, lijkt het. Maar niks is minder waar. Ik heb het namelijk over het lijstje met meeste verkeersdoden per jaar. Dat is nu niet echt iets om trots op te zijn. Die plek twee is overigens discutabel. De sites spreken elkaar nogal tegen en Google kan geen goede statistieken ophoesten. Maar top 10 is het zeker, wellicht ook wel plek een. Wikipedia houdt het ook alleen maar bij Europese landen en een handjevol overige landen. Taiwan is helaas niet terug te vinden. China wel. Nu vinden die Chinezen wel dat Taiwan een vervelende afvallige provincie is en hoogt waarschijnlijk zijn er daarom geen statistieken over bekend. Maar ik ga ze hier niet op een hoop gooien. China is goed voor 170 doden per jaar per miljoen inwoners, Thailand 380 en Nederland 34.

Ik vond het gedrag van de gemiddelde Taiwanees ronduit opdringerig en lomp. Alles haalde elkaar op een paar decimeter in een iedereen leek dat normaal te vinden. Even van je lijn afwijken en er zit een brommer in je flank. Als fietser voelde ik me niet veilig. Ik Frankrijk had ik dat gevoel overigens ook. Ik ben daar een paar keer door een sleurhut op een provinciale weg met een bloedgang ingehaald. Het aantal decimeters was niet vast te stellen, ik was ronduit blij dat ik nog leefde. Eerst ademhalen en dan pas boos kunnen worden. In Taiwan was dat bij elke verkeersdeelnemer bijna prijs.

Gezien het schrikbarende aantal verkeersdoden per jaar zou ik me hier nog veel onveiliger moeten voelen. Toch valt dat gevoel mee. Ten eerste komt dat misschien het feit dat inwoners van Chiang Mai bekend staan als treuzelaars. Bangkok is veel hectischer. De lonely planet zal het waarschijnlijk omschrijven als laid-back, ik vind het ronduit truttig rijgedrag. Ten tweede zijn statistieken ook maar een vorm van gemanipuleerde leugens. Dat groot aanval doden in Thailand zijn voor zo'n driekwart allemaal brommerrijders. Allemaal zonder helm en straal bezopen. Een helm dragen lijken ze hier maar iets stoms te vinden. De bestuurder draagt nog vaak een helm, bijrijders en zeker kleine kinderen als bijrijder dragen nooit een helm. Een engeltje op je schouder is de remedie. En soms had het engeltje even een snipperdag.

Het verkeer vandaag op de 107 is best druk, drukker dan ik me kan herinneren. Toch maak ik me als fietser niet echt zorgen. Ze gunnen me gelukkig gewoon wat ruimte.