Geitenkaas met ijs, ook een manier om een vakantie te beginnen

Mijn dag begint vroeg en eindigt met een salade van geitenkaas en ijs. Ijs? Ja, ijs op een salade, ik vraag me af welke kok dit heeft bedacht. Voor mij was dit de eerste keer en ik heb toch aardig wat salades zitten eten op franse terrassen. En geen gewoon zoet ijs wat ook een rare combinatie zou zijn met de sterk smakende geitenkaas. Maar het is hartig ijs. Nog een noviteit aan mijn culinair smaakpalet toegevoegd. De rest van de salade is verder redelijk klassiek. Sla, tomaten, geitenkaas plus een soort gefrituurde mini ravioli. Plus een bol ijs dus boven op de salade.

Ik eet die salade in Tournon. Een klein plaatje langs de Rhône waar ik vandaag beland ben. Het lag niet echt in mijn planning, tenminste voor zover ik een planning heb. Mijn dag begon nogal vroeg na een matige nachtrust. Ik stond al om kwart voor zes naast mijn bed en ik kon pas na elven in een soort van slaap vallen. Eerder dan elf uur was het Verknipt festival niet afgelopen en door de hittegolf is het nog steeds puf warm op mijn slaapkamer. Na bijna 1000 km autorijden begint mijn fietsvakantie in Tournon. Nou ja, bijna dan. De camping hier is nogal klein en heeft geen eigen parkeerplaats. Ik kan mijn auto dus niet twee weken laten staan. Morgen dus maar verder zoeken. Vandaag heb ik geen zin meer om nog iets te ondernemen. Tentje opzetten, luchtbed opblazen, douchen en eten.

En zodoende eindig ik op een terras met een salade van geitenkaas en ijs. En het ijs smaakt naar,... Ja, het smaakt ergens naar. Het lijkt op tomaten met basilicum, een soort van bevroren pasta saus dus, maar dan wel echt met een ijs structuur. Het past wel bij de rest van het groenvoer, maar als het er niet bij had gezeten, had ik het ook best gevonden. Olijven hadden, denk ik, meer toegevoegde waarde gehad. Nu nog een ijsje eten en straks als een blok beton in slaap vallen. 

Rondje Gold Race op een polder verzet

Mooi weer, mooi weer, het blijft maar mooi weer. Ik heb al verhalen gehoord van mensen die niet meer precies weten wat te gaan doen met het mooie weer. Alle dingen die ze graag hadden willen doen in de zomer, hebben ze al af kunnen vinken van hun lijstje. Bbq met de buren, check. Dagje strand, check. Dagje Efteling, check. De kozijnen verven, check. Enzovoort. Enzovoort. Van mij mag het ook wel weer eens gaan regenen. Qua landschap begint het hier aardig op de Provence te lijken , daarvoor hoef ik niet meer op vakantie.

Op mijn zomer todo lijstje stond nog een keertje fietsen in Limburg. Nou nee, dat is eigenlijk niet waar want ik doe niet zo aan lijstjes. Ik ben meer van de spontane acties. Van die dingen die zomaar kunnen opborrelen vanuit een oncontroleerbaar brein. Dag fietsen in Limburg? Tof idee, gaan we doen. Zoets komt vrijdagmiddag omhoog borrelen en zaterdagochtend mik ik mijn fiets in de auto en klaar. Ik heb bijna alles goed geregeld. Volle bidons mee, krentenbollen voor onderweg, een gps route van de gold race op de navigatie gezet, fiets kleding aan en schone kleren plus douche spullen in de rugzak. Waar ik ga douchen is overigens nog niet ingetekend. Misschien is zusje wel thuis, dan kan ik daar terecht. Haar app ik nog wel even op zaterdagochtend.

Het enige ‘dingetje’ is dat  het polderverzet nog steeds op mijn fiets zit. Voor zit er een 34/50 crank op en achter een 12-23 cassette. Dat is hartstikke handig in de polder. Daar fiets ik alles op de 50/21, 50/19,, 50/18, 50/17, 50/16. Allemaal heel kleine stapjes in het verzet. Het nadeel is dat ik slechts een 34/23 bij me heb als kleinste klimverzet maar voor alles in de Utrechtse heuvel is dat klein genoeg. Sterker nog, ik schakel eigenlijk nooit naar het kleine blad, ik ram of hark wel omhoog. Maar voor echte bergen heb ik ook een 12/27 cassette. Nu zijn de Limburgse heuvels natuurlijk geen echte bergen, het valt vooral in de categorie, drie keer vloeken en je bent boven. Lang duurt het nooit maar flink steil kan het wel zijn. Met een 34/23 de Kruisberg, de Eyserbos weg of de Keutenberg doen, is toch ook niet helemaal je dat. Maar ik had domweg geen zin om dat nog aan te passen. De huidige 12/23 cassette is al aardig versleten en de ketting ook. Een half afgesleten 12/27 cassette erop leggen geeft alleen maar schakel gezeur. En op 140 kilometer lang schakel gezeur zit ik ook niet te wachten. Dan maar omhoog harken.

En harken is het inderdaad. In het begin is alles goed te doen. Sommige van die gold race klimmetjes zijn zelfs nog te doen op het polder buitenblad verzet. Bemelen is de eerste klim en die ram ik nog makkelijk omhoog. Naarmate de route vordert neemt het aantal klimmen en ook de stijgingspercentages toe. Op de Kruisberg krijg ik voor de eerste keer tien procent plus voor mijn kiezen, de Eyserbosweg is nog een graadje erger en het 23% stuk op de Keutenberg was helemaal lachen gieren brullen. Mijn puf raakt op, de zon schijnt uitbundig en warm en de weg schiet als een geasfalteerde long de hoogte in. Wat was hier nu ook weer leuk aan allemaal? Misschien wel gewoon het feit dat ik fietsen boven kom. Dan doen trouwens alle fietsers hier vandaag wel. De enigen die ik lopend met een fiets omhoog zie sjouwen zijn de luilakken op de e-bikes.

Na dik 140 kilometer zit mijn rondje er op. In de laatste klim (Geulhemmerweg) begint mijn rechterbeen ook langzaam in de kramp te schieten. Het lichaam zit nu dus wel echt aan zijn grenzen. Tijd om uit te puffen bij mijn auto, de bidons helemaal leeg te drinken en een suikerwafel naar binnen proppen. Zusje was gelukkig gewoon thuis. Dus op naar een warme douche en een warme hap. Al met al een strak georganiseerd ik-doe-spontaan-waar-ik-zin-in-heb plan.

Tour de France,…. laat maar

Laat maar zitten met die tour, ik heb geen interesse. Misschien komt het nog over een paar weken maar vooralsnog lees is er niks over en volg ik niks. Dat ik de tour niet volg, heeft met de tour te maken, maar ook met Sky en het laffe gedrag van de UCI. Ten eerste is wielrennen eigenlijk een super saaie sport om naar te kijken, daar begint het al mee. Als je drie uur voor de buis gaat hangen om een fietsend peloton met een eentonig tempo in beeld te zien, dan geef je feitelijk toe gewoon geen leven meer te hebben. En de afgelopen jaren heeft de tour echt bewezen koploper te zijn in saaie koersen. De eerste week is alleen maar hetzelfde, een etappe van tegen de 200 km, een kopgroepje dat in de laatste 10 km wordt gepakt en dan volgt een totaal chaotische sprint. Alle regels die bij het sprinten gelden, worden door de heren renners aan hun laars gelapt en de jury is laks en treedt niet op. En de keren dat ze optreden, doen ze het nog fout ook. Nee, laat maar. En dan is er ook nog dat poenerige gedrag van Sky. Die denken echt dat alles te koop is en vooralsnog krijgen ze nog gelijk ook. Ze hebben de duurste fietsen, ze fietsen in de duurste kleding, ze hebben de duurste doctoren in dienst die allemaal een obscuur doping verleden hebben, ze betalen als beste en dus ze kunnen chique knechten voor Froome inhuren. En bij een fout plasje van de kopman wordt er een korps aan dure advocaten ingeschakeld die 9 maanden nodig hebben om die ene maas in de wet te vinden om Froome vrij te pleiten. Ik walg van dat soort poenerigheid. Het zou me niet eens verbazen als ze over drie weken bij een eventuele tweede plek van Froome in het eindklassement, een procedure opstarten om de winnaar gestraft te krijgen zodat hun kopman alsnog wint. Want ze moeten winnen, want ze hebben geld, bah.

Nee dan kijk ik liever gewoon WK voetbal. Ook een sport waar poenerig gedrag een hele grote rol speelt. Het is alleen maar mogelijk om de championcs league te winnen als er een steenrijke Arabier de duurste spelers en trainers voor je koopt. En dat wereldkampioenschap nu in Rusland is en over vier jaar in de zandbak van Qatar, heeft natuurlijk ook alleen maar te maken met schimmig gedrag, afpersing, fraude, bedrog en giga veel geld. En toch kijk ik liever naar voetbal dan naar wielrennen. Ja, ik vind het belachelijk hoeveel geld er om gaat in de voetballerij en toch kijk ik graag champions league. Al dat gesmijt met geld zorgt er wel voor dat er hele goede voetballers tegen elkaar spelen en dat geeft mooie wedstrijden. Bij wielrennen is dat precies andersom. De tour de France wordt gedomineerd door een Sky trein die alle aanvalslust bij andere renners ontneemt. Ze maken de koers dood. Nog een keer bah voor Sky.  

Daarom kijk ik nu WK voetbal. Engeland – Zweden, het is inmiddels 1-0 voor de Engelsen die het eindelijk weer eens goed doen op een WK. En ik ben vanmiddag zelf gaan koersen. Mijn eerste koers van het jaar. Het moest er maar eens van komen en ik wilde mezelf ook wel weer een beetje wielrenner voelen. Wedstrijdje rijden is gewoon geinig om te doen. De koers van vandaag was redelijk slap. Het tempo was weliswaar redelijk met 41,7 kmh gemiddeld maar daar zaten geen grote schommelingen. Het trok niet heel vaak op een lang lint en op het einde werd er gesprint. Ik had maar een doel en dat was pelotonvulling spelen en dat is gelukt. De einssprint is kort maar krachtig en er eindigt een man of 20 voor me. Ach,.. voor een eerste koers van het jaar, lang niet slecht. We mochten vandaag zelfs een rondje langer fietsen. Nog 6 ronden, nog 5 ronden, nog vier ronden, nog vier ronden (2^de keer dus), nog drie, nog twee, dan de bel en dan sprinten. Een extra rondje van de zaak dus. En bij mijn koers zat er evenveel publiek als dat de koers amusement waarde had. Drie man en een paardenkop. Maar ik heb er wel van genoten.