Kamperen en fietsen

Primitiever kan het altijd nog, maar voor mij is dit weer een slag verder dan solo door Verweggistan fietsen. Na Rob fietst in Thailand, Rob fietst in Vietnam en Rob fietst in Taiwan, is het nu gewoon te doen in Nederland. Nauwelijks spannend te noemen, bagage achterop en fietsen maar. Ergens eten onderweg en mezelf verbazen over de matige kwaliteit van de kok in een gemiddelde etablissement. Nee, niet iets om over te bloggen, maar toch ook weer wel. Dit is namelijk de eerste keer met tentje, slaapzak en matrasje. Geklooi op een camping en geen uitgebreid ontbijtbuffet. 

De bedoeling van de volgende fietsvakantie is namelijk kamperen en fietsen in Frankrijk. En ik wil dat eerst even uitproberen. Ik heb een tentje gekocht, een nieuw matrasje, een lichtgewicht slaapzak had ik nog liggen. Als het allemaal gruwelijk tegenvalt, kan ik het plan alsnog in de ijskast gooien. De route loopt van Utrecht naar Arnhem en morgen terug. En de nachtrust in een tentje dat heet tweepersoons te zijn, maar dan moet je wel heel veel van elkaar houden, plus slapen op een uiterst smal luchtbed en mummy slaapzak. 

Mocht dit gaan bevallen dan is de volgende stap in verprimitievering van het vakantie gevoel, het slapen in een bivak zak in de vrije natuur. Zo'n bivak zak is een tentje, matje en slaapzak ineen. En op die vrije natuur camping is er geen douche, geen stromend water, geen wc, geen winkeltje en dus geen vers brood de volgende ochtend. Aan dat soort primitief gedoe moet ik nog even niet denken. Eerst maar eens kijken of dit bevalt.

Het Frankrijk plan

Tentje, slaapzak, matrasje, Fiets. Dat is het plan. Zoals altijd zijn mijn plannen vooraf verre van duidelijk, strak  omlijnd, uitgetekend of goed doordacht. Dat maakt het wel zo leuk. Tenminste, ik vind dat leuk. Ik ben niet zo van het plannen. Nu dus ook niet. Ik doe wel een beetje aan voorbereiding, vandaag heb ik nog eens een uitprobeer rondje gefietst op de Kona. Die fiets mag mee op de volgende vakantie. Het plan is als volgt, ik vertrek in Utrecht op de fiets naar ergens in Frankrijk en dan pak ik een trein, bus of vliegtuig terug naar huis. Tijdspanne is ongeveer drie weken en de slaapplaatsen zijn campings en wellicht een keertje wild kamperen.

Er is niet zo heel veel nieuw aan dit vakantie vieren concept. Het is net als fietsen in Cambodja, Thailand of Taiwan alleen neem ik deze keer een tent en slaapzak mee. Dat is eigenlijk het enige verschil. Toch zit ik hard na te denken over elk detail. Aan kookspullen ga ik niet doen. Teveel gehannes en in Frankrijk tussen de middag is lekker en niet echt duur. Ik ga in die kleine pruts pannetjes nooit iets echt lekkers kunnen koken. Maar het ontbijt dan? In een hotel staat ’s ochtend vroeg vaak gewoon een ontbijt buffet klaar. Best handig en lekker. Ontbijten met Rendang en witte rijst en verse ananas als toe. Ik vrees dat zoiets op de gemiddelde camping niet gaat lukken. En eerst vertrekken en dan pas ontbijten, daar heb ik een broertje dood aan. Dat werkt niet bij mij, ik begin de dag gewoon graag met een fatsoenlijk ontbijt. Dus dat wordt misschien ’s ochtend een beetje goed zoeken. Een andere handig dingetje in hotels is het hebben van een stopcontact. Ook vet handig. Tuurlijk op campings is ook wat te regelen maar een eigen stopcontact, of een eigen douche en toilet op de kamer zijn best wel van die handige hotel dingen.

Het tentje en de slaapspullen heb ik inmiddels gekocht en dat was vooral naar grammen kijken. En ook naar prijs. Het is licht op de weegschaal en licht in mijn portemonnee. Het slaap geheel weegt ongeveer 2 kg, dat is met tent, slaapzak en matje. Voor het kussen moet ik nog een oplossing bedenken en een hamer niet ik niet mee. Er is vast wel een behulpzame Nederlander op een camping die een hamer wil uitlenen. Kleding moet ik ook nog uitzoeken en dat gaat ook besparen op gewicht worden. Ik wil graag zo licht mogelijk bepakt gaan fietsen. Want ik wil ook bergen zien. Ik weet nog niet hoe hoog en ook niet hoe lekker het klimmen gaat. Dat is zo’n dingetje van, ik zie het straks wel als ik de eerste bergen tegenkom. Een route aanpassen kan altijd wel. Daarnaast, een vaste route heb ik meestal vooraf toch niet.

Vandaag was even een uitprobeer dagje. Ik heb twee fietstassen mee genomen met onzinnige bagage. Het ging meer om het gewicht en volume dan dat ik iets aan de bagage had. Gewoon een beetje kijken hoe alles aanvoelt en of het fietsen met platform pedalen bevalt. Vooralsnog bevalt het allemaal wel. Nu nog een keer  een dagje kamperen in Nederland om de tent uit te proberen. Maar dat bewaar ik even voor een weekend met wat meer zon en hogere temperaturen.

Racen in een trage BMW op Zandvoort

Ik zou kunnen zeggen dat ik vandaag veel geleerd heb, ik zou ook kunnen zeggen dat ik deze middag niet zo geslaagd is. Wat ik geleerd heb is dat autoracen op Zandvoort niet echt mijn hobby gaat worden. Gevoel voor snelheid heb ik nauwelijks mee gekregen, leren racen heb ik allerminst, mezelf oeverloos vervelen met wachten in de pits is behoorlijk goed gelukt. Er zwaaien nogal wat rode vlaggen vandaag op de baan en dan staat alles stil in de pits te wachten totdat de wrakken weer opgeruimd zijn. Daarnaast is het prut weer buiten met miezer, regen, harde wind en voorjaarskou. Wachten, wachten, wachten in de pits. In de drie uur dat ik daar sta te wachten, rijd ik uiteindelijk 5 rondjes. Twee met instructeur, en drie zelf. Een rondje duurt ongeveer 2 minuten. 10 minuten rijden en 170 minuten wachten. Ik geniet eigenlijk meer van de autorit naar Zandvoort in de leenauto van de garage. Dat was wel een mooie luxe auto met heel veel knopjes waar ik allemaal op moest drukken. Een soort klein kind in de speelgoedwinkel en alles willen aanraken.

In de eerste ronde dat ik eindelijk na heel lang wachten zelf mag rijden, vraagt de instructeur al na drie bochten waarom ik niet naar hem luister. Hallo gast,… ik rijd met dik 150 kmh een onoverzichtelijk stuk weg tegemoet. Ik heb hier nog nooit zelf gereden en ik heb geen benul of de volgende bocht linksaf of rechtsaf is. Waar het rempunt ligt, weet ik ook al niet. En dan zit jij nog niets in mijn oor te roepen over bij welk toerental ik moet schakelen. Denk je nou echt dat jouw stem mijn brein bereikt? Dat is even druk bezig om alle indrukken hier te verwerken. Vooraf heb je de mogelijkheid gehad om duidelijk te maken wat precies de bedoeling is. Waar ik moet remmen, hoe vaak het links- en rechtsaf is. In welke versnelling ik moet rijden, et cetera.  Dat ik om de drie seconde moet spiegelen en hoe te handelen bij overige verkeer. Maar dat heb je dus allemaal nagelaten. Ik heb niet de kans gehad om de spiegels te stellen, niet de kans gehad om het circuit een keer langzaam te doen en niet de kans gehad om aan de auto te wennen. Mijn eerste meters in dit ding waren vol gas  op de Tarzan bocht af en dan rechtsaf in de hoop die veel snellere bolide niet te raken. De voorbereiding op drie rondjes hard rijden op Zandvoort is gewoon ruk. Loop dan aub ook niet te mekkeren dat ik niet luister of zo, maar geef gewoon fatsoenlijk les.

Het tweede rondje is na twee bocht al gestaakt vanwege een rode vlag, maar nu kan krijg ik wel de kans om op een normaal rustig tempo circuit te verkennen. Nu krijg ik eindelijk de kans om iets te leren. Hoe de ideale lijn precies loopt. Die schijn ik namelijk te moeten volgen van mijn instructeur. Maar uitleg waar dat ding dan exact liep was hij even vergeten. Het derde rondje verloopt iets beter, ik rijd de ideale lijn maar wordt door Jan en Alleman ingehaald. In vergelijking met de rest van het veld heb ik de traagste auto op het circuit en ik voel me als een dreumes tussen de grote jongens. Wat doe ik hier in vredesnaam? Een beetje alles en iedereen in de weg rijden, ik krijg ook geen enkel gevoel van snelheid mee. De top is iets van 180 of zo maar dat voelt nauwelijks hard en de bochten gaan redelijk rap maar het zou allemaal veel harder kunnen als ik een beetje de tijd kreeg om te oefenen. En ik ben best wel fan van racen en ik rij altijd veel rapper over een rotonde heen dan een gemiddelde bestuurder. Maar deze race dag was echt waardeloos van opzet. Nul instructies vooraf, iemand de baan op sturen met alleen maar super snelle auto’s op de baan en dan als instructeur gaan lopen mekkeren dat ik niet goed doe. Rot op, zeg. Geef dan fatsoenlijk les.

Ik ga morgen weer gewoon fietsen, dat snap ik tenminste.

Ouderwets weekend vieren

Vrijdagavond een rap rondje van 40 km, zaterdag een 100 km rondje langs de Lek en vandaag een slordige 164 km van Utrecht naar Enschede. Driehonderd plus, dat lijkt wel op een echt fiets weekend van een wielren verslaafde.

Waarom fiets ik toch zoveel? Reden een is dat ik het domweg gewoon leuk vind. Ik houd van gedachtenloos pedalen rond trappen, niet nadenken en gewoon doen. Reden twee is dat ik mijn conditie terug wil en dat kan alleen maar meer heul veul fietsen. De wonderbaarlijke wederopstanding in Taiwan na maanden van onverklaarbare vermoeidheid was als een soort godsgeschenk, maar de echte conditie was daarmee niet terug. Ik kon in voormalig Formosa welliswaar dagafstanden fietsen van 100 km, maar dat kon alleen maar met veel rustpauzes onderweg. In een ruk doorfietsen, dat zat er nog niet in. Daarom train ik dus hard en probeer ik ook nog een paar kg af te vallen.

Na Taiwan dacht ik in Nederland wel weer mijn 100 km rondjes non-stop te kunnen doen op de racefiets. Dat was een beetje een tegenvaller, ik moest leren om geduld te hebben. En dat is nooit mijn sterkste eigenschap geweest. Maar ik voelde dat de eerdere vermoeidheid op de loer lag. En dus nam ik pauze onderweg en zocht ik naar een geocoach als tijdsverblijf. Dit weekend fiets ik echter door en ik probeer nergens te stoppen. Dat lukt vrijdagavond en zaterdag makkelijk, maar tijdens de monsterhit op zondag lukt dat niet helemaal.

Na honderd kilometer in het zadel zijn mijn bidons bijna leeg en de proviand van thuis is op. Het liefst stop ik even bij een tankstation voor broodjes en iets lekkers. Ik heb echter een route uitgetekend over zoveel mogelijk kleine weggetjes. En nu mijn maag begint te knorren, kom ik alleen maar boerderijen en gras tegen. Bij Lochem kom ik eindelijk wel een tankstation tegen, maar zowel de Shell als de Tango hebben geen winkeltje. Grrrr,.... Na 130 km in Diepenheim spot ik een lunchroom. Ik barst inmiddels van de honger, tot nog toe heb ik niks meer gehad dan ontbijt en twee grote plakken ontbijtkoek. Het vooraf bedachte plan om alleen te stoppen voor noodzakelijkheden, zijnde plassen bevoorrading en stoplichten, gaat nu de prullenbak in. Eerst hier eten. Ik bestel een 12-uurtje en een kop thee. Op hetzelfde terras zit een groep e-bikers te lunchen met kroketten, frikandellen en bier. Ik hoor een man zeggen dat ze de koolhydraten moeten aanvullen. Ze doen maar. Ik weet wel dat ik dit weekend goed getraind heb. Na de laatste 34 km fietsen, pak ik in Enschede de trein naar huis. Als er een man in een grijs pak met een grijze koffer instapt, is het eerste wat hij mij vraagt of ik apart voor mijn fiets betaal.

Twitter download, a big shame

Beste Twitter,

Wat zijn jullie toch een stelletje klungels bij elkaar. Of misschien moet ik zeggen, wat zijn jullie toch een stelletje IT-nerds bij elkaar. Oh wacht, dat klopt ook al niet. Het moet zijn, een stelletje incompetente IT-nerds bij elkaar.  Het zal wel allemaal door die nieuwe privacy wetgeving komen dat ik nu de kans heb om een download te doen van mijn profiel. Maar ik denk dat het beter was geweest om daar eerst een beetje over na te denken. Hoe die download eruit zou moeten zien en testen of zoiets een beetje leesbaar is. Nu heeft Twitter laten zie dat ze lak hebben aan die stomme gebruikers en dat regelgeving maar gezeik is allemaal. Die download van Twitter is non-informatief, samengesteld door een stel incompetente IT-nerds en een gehannes om te openen en te lezen.

Ik krijg een zip file die ik moet unzippen, dat snap ik nog. In de zip staan een dertigtal java script files en een slecht leesbaar readme.txt bestand. Plus drie foto’s waarvan een de extensie .jpeg is vergeten te krijgen. Met de java script files kan ik eigenlijk niet zoveel, zeg maar gewoon niks. Na het lezen van de readme.txt snap ik er iets mee van. Dat lezen van dat txt bestanf is meer een kwelling dan gemak gezien het totale gebrek aan alinea’s, tabs, of andere opmaak. Het is meer een soort van tekst dump file dan een instructie. De .js bestanden die mijn PC heel gemakkelijk herkend als java script bestanden zijn helemaal geen java script bestanden! Ze hebben de domme fout gemaakt om de verkeerde extensie mee te geven. Het zijn namelijk Jason files en die kennen doorgaans de extensie .json. Je moet het net maar even weten. Maar ik ben een halve IT-nerd en ik snap zoiets nog net en ik weet ook nog wat Jason bestanden zijn. Maar ik vermoed dat de argeloze alpha man of vrouw nu al lang was afgehaakt. Jason files zijn een soort van alternatief voor xml bestanden. Dat zijn bestandstructuren waarin zowel meta data als echte data in zit. En die die zijn makkelijk onderscheidbaar. Ik zal een voorbeeldje xml doen:

<mail>

  <from>mijnnaam@hotmail.com</from>

  <to>iemand.Anders@mail.nl</to>

  <cc>een.kopie.lezer@mail.nl</cc>

    <subject>het onderwerp van de mail</subject>

    <text>beste lezer, 

Bijgaand een mail via een xml  structuur ald voorbeeld

Groet mijnNaam

   </text>

</mail>

Zelfs een non-IT, ziet hier een mailtje in en wie de verzender en ontvanger is. Wat de tekst is  en het onderwerp. Xml werkt met tags, dat zijn die dingen tussen deze tekens <>, is een begin tag en </ from> een eind tag. Redelijk te vatten nog.

Jason ziet er ongeveer zo uit:

window.YTD.follower.part0 = [ {

  "follower" : {

    "accountId" : "2934203795"

  }

}, {

  "follower" : {

    "accountId" : "2127552350"

  }

} ]

Ietsje lastiger omdat op het eerste oog goed te kunnen lezen, maar het principe verschilt niet zoveel van xml. Data en meta-data zijn van elkaar gescheiden. Ik zie dat 2127552350 (data) een volger (meta-data) van mij is.

En dat Jason voorbeeld is dus precies wat Twitter mij stuurt. Tuurlijk, hartstikke gaaf allemaal. NOT.

Ik moet eerst als consument 30 bestandsnamen veranderen van .js naar .json. Daarna moet ik een json file viewer downloaden en dan krijg ik te zien dat account 2127552350 een volger van mij is. WAT!!!?? Zeg, stelletje idioten bij Twitter, wat moet ik met deze non-info? Stuur de volgende keer gewoon een plaatje van een mooi berglandschap, een snelle racefiets of een mooie vrouw. Ook totaal non-informatief, maar in ieder geval meer kijk plezier.