Saraburi - Nakhon Sawan

Een slordige 240 kilometer en nauwelijks iets gezien of beleefd dat de moeite van het bloggen waard. Dat is ook fietsen in Thailand, twee relatief saaie dagen in het zadel, alleen noodzakelijk om de afstand af te leggen. Er zijn bij het plannen van de route grofweg drie soorten wegen te onderscheiden. De snelwegen waar ik liever weg van blijf zitten in de 1 of 2 cijferige nummers. Weg 2, weg 32, weg 17. Dat soort nummers. Dit zijn de doorgaande snelwegen waar wel op gefietst kan worden maar echt leuk is anders. Het is zes of acht-baans weg een extra met vluchtstrook voor langzaam verkeer. Dan zijn er de drie cijferige wegnummer. 309, 211, 367. En met een ander cijfer dan een 2 of 3 beginnen ze zelden. Dit soort wegen fietst al een stuk rustiger. Nog rustiger zijn de vier cijferige wegnummers. 2185, 3077, 3203. Wederom begint het met een 2 of een 3. Dit zijn nog kleinere wegen waar niet altijd nog een mini vluchtstrook aanwezig is. 

Voor fietsen lijken de vier cijferige wegnummer de beste wegen. Maar ook daar kun je wel eens pech hebben. Ik heb mijn route vooraf bedacht en in de praktijk ondervind ik nu wat ik twee maanden geleden vanachter mijn laptop heb bedacht. Een van de 'rustigere' wegen blijkt in de praktijk een weg die kapot is gereden door vrachtwagens. De mini vluchtstrook is soms goed en soms vol gaten, scheuren en gruis. De rand tussen de mini vluchtstrook en de weg is soms scherp en hoog. Helaas duurt deze weg een kilometer of 25 en ik kan geen keuze maken waar te rijden. De mini vluchtstrook is vaak waardeloos wegdek maar op de weg tussen de grote vrachtwagens fiets ik ook niet graag. Later die dag kom ik op een drie cijfer wegnummer te fietsen. Snaar strak asfalt en geen kip op de weg. En ook nergens bevoorrading onderweg wat me nu niet goed uitkomt want mijn bidons staan leeg.

Een deel van het water in mijn bidons is ook niet om op te drinken. Twee grote slokken drinken en een scheut water over mijn hoofd om koel te blijven. Het is hier elke dag 30+ en ik fiets in de brandende zon. Onderweg zie ik Thailand, saai Thailand, rijstvelden, industrie, brommers, pick-up trucks, grote vrachtwagens, een oude man op een nog oudere fiets, af en een toe een tempel. Het zijn twee dagen van meters maken. Soms een foto maken. Meer omdat het moet van mezelf, niet omdat het nu zo mooi is allemaal. De eerste dag trap ik 157 km weg, de tweede dag doe ik het rustiger aan en na 83 km ben ik Nakhon Sawan. 

Ik overnacht tussen door in Chai Nat waar ik lang moet zoeken voordat ik een hotel vind. 'S avonds eet ik in een restaurant waar geen Engelse kaart is en een dame slechts een paar woorden Engels machtig is. Ik laat haar eten voor me bestellen maar ze is helaas nogal creatiefloos in haar keuze. Ze wil me zelf frieten voor schotelen. Ik kijk haar bedenkelijk aan als ze naar het plaatje met patatten wijst. Uiteindelijk krijg ik een bord met rijst en wat vlees. Jammer, ik had graag lekkerder gegeten maar ik was te moe na 157 km fietsen om zelf verder te gaan zoeken. De fles Chang bier daarentegen smaakte wel weer heel goed.