Berlijn voor dummies
Berlijn voor dummies, of Berlijn voor net-niet-toeristen, ofwel Berlijn zoals ik het zie en doe. Geen fietsblog deze keer maar een Berlijn blog. De hoofdstad van onze oosterburen, de hoofdstad die 28 jaar in tweeën was gesplitst door die Mauer. Alleen de vogels vlogen van oost naar west Berlijn omdat ze soms in het oosten en soms ook in het westen wilden zijn. Mooie tekst van het klein orkest. Nu vliegen vooral toeristen van oost naar west. En de muur is bijna totaal onzichtbaar geworden. Alleen bij de herdenking punten zie je een stukje restant van de muur. Alle herinneringen aan de gehate muur zijn opgeruimd. Ik denk dat alleen een stadsplanoog met een helikopter blik nog de contouren van de muur in de stad kan aangeven. Een simpele toerist als ik ziet het gewoon niet meer. Gedenktekens als herinnering aan de oorlog zijn er nog volop maar de restanten muur zijn nagenoeg allemaal opgeruimd. Aan de stoplichten herken ik oost en west nog. Aan de gebouwen is het vaak niet eens te zien. In oost Berlijn zijn er andere mannetjes voor de stoplichten dan in west Berlijn. Ampelmann heet het Oost-Duitse mannetje en ik heb er een mok als souvenir van gekocht. Het geinige van die Ampelmann souvenirshop was dat bijna alles afgebeelde groene mannetjes naar rechts liepen terwijl het echt mannetje van het stoplicht juist naar links loopt. Aan de Bernauerstrasse is nog een stuk muur te zien, plus een klein openbaar openlucht museum. Op met moment dat ik de metro uitloop en voor me uit kijk, denk ik dat de gebouwen aan de overkant het oude oost Berlijn is. Alle vooroordelen van grijs grauwe inspiratieloze betonblokken architectuur is er op van toepassing. Aan de westerse kant staan duidelijk wat nieuwere gebouwen. Pas als ik de plaatjes van het openlucht museum sta te bekijken, besef ik dat oost en west precies andersom was. Hmm,..... tot zover even mijn vooroordelen die hier de soep inlopen.
Berlijn voor dummies, of Berlijn voor net-niet-toeristen, ofwel Berlijn zoals ik het zie en doe. Geen fietsblog deze keer maar een Berlijn blog. De hoofdstad van onze oosterburen, de hoofdstad die 28 jaar in tweeën was gesplitst door die Mauer. Alleen de vogels vlogen van oost naar west Berlijn omdat ze soms in het oosten en soms ook in het westen wilden zijn. Mooie tekst van het klein orkest. Nu vliegen vooral toeristen van oost naar west. En de muur is bijna totaal onzichtbaar geworden. Alleen bij de herdenking punten zie je een stukje restant van de muur. Alle herinneringen aan de gehate muur zijn opgeruimd. Ik denk dat alleen een stadsplanoog met een helikopter blik nog de contouren van de muur in de stad kan aangeven. Een simpele toerist als ik ziet het gewoon niet meer. Gedenktekens als herinnering aan de oorlog zijn er nog volop maar de restanten muur zijn nagenoeg allemaal opgeruimd. Aan de stoplichten herken ik oost en west nog. Aan de gebouwen is het vaak niet eens te zien. In oost Berlijn zijn er andere mannetjes voor de stoplichten dan in west Berlijn. Ampelmann heet het Oost-Duitse mannetje en ik heb er een mok als souvenir van gekocht. Het geinige van die Ampelmann souvenirshop was dat bijna alles afgebeelde groene mannetjes naar rechts liepen terwijl het echt mannetje van het stoplicht juist naar links loopt. Aan de Bernauerstrasse is nog een stuk muur te zien, plus een klein openbaar openlucht museum. Op met moment dat ik de metro uitloop en voor me uit kijk, denk ik dat de gebouwen aan de overkant het oude oost Berlijn is. Alle vooroordelen van grijs grauwe inspiratieloze betonblokken architectuur is er op van toepassing. Aan de westerse kant staan duidelijk wat nieuwere gebouwen. Pas als ik de plaatjes van het openlucht museum sta te bekijken, besef ik dat oost en west precies andersom was. Hmm,..... tot zover even mijn vooroordelen die hier de soep inlopen.
Mijn invulling van een weekendje Berlijn is niet helemaal volgens de standaard regels uit de reisgidsen. De meeste highlights heb ik wel even aan gedaan. Yes,... Ik heb checkpoint Charlie gezien, en de Brandenburger Tor, en de Alexanderplatz en de Fransosische, Deutsche en Berliner dom. En weet ik nog wat meer aan oude en nieuwe gebouwen. Ik heb echter niet de toeristen blunder van de hop-on hop-of bus gemaakt. Iedere moderne stad kent ze tegenwoordige wel. Dubbeldek bussen die een rondrit door de stad maken en langs alle highlights gaan. Kosten, 10 euro voor een rondje. Voor €7,60 mag je echter de gehele dag van alle openbaar verder gebruik maken. Alles bussen, trams, metro en S-baan. Voor veel minder geld kun je je lol niet op. Ik stap elke willekeurige bus in en zie van alles in de stad. Met lijn 100 en 200 doe je grofweg het hop-on hop-off rondje en ik heb ook nog in bus 106, 101, m19, 148 gezeten plus tram m1, m2, m6 en m13. En dan vergeet ik volgens mij nog een paar nummers. Wat je zie je dan? Veel, heel veel. Mooi Berlijn, lelijk Berlijn en waar-zijn-we-nu-weer-verdwaald Berlijn. Wat heb ik dan gemist? Het altes museum, het joodse museum, een paar kunst musea en ik heb geen een kerk van binnen gezien. Als doorgestudeerde cultuurbarbaar heb ik er ook niks aan gemist.
Die busritjes door de stad vond ik toch een van de leukere dingen, plus het DDR museum. Die laatste is een van de weinige echt toeristische dingen die ik gedaan heb. Er stond onder andere een Trabant die veel aandacht trok. Een tweetact motor van 600 cc die 26 pk produceerde en maximaal 100 kmh haalde. Gemiddeld verbruik was 1 op 13. De SED regering zelf reed rond in Volvo's. De planeconomie van de oost Duitse republiek werkt niet. Nee, geen wonder als je je afsluit van de buitenwereld en zo alle vooruitgang mist. En waarom zou je je als ingenieur of manager inzetten voor je bedrijf als je 200 mark meer verdient dan een fabrieksarbeider? Trabanten heb ik trouwens overigens veel vaker gezien. Lang geleden ging ik met mijn ouders op vakantie naar Hongarije, in de tijd van voor het ijzeren gordijn. Toen wemelde het op de weg van die Duitse karretjes. Veel DDR-ers gingen destijds naar de bevriende Sovjet staten op vakantie. Dat ws zo'n beetje het verst wat haalbaar was qua reizen. Reizen naar buiten het Oostblok was zo goed als verboden. Godzijdank heb ik dat soort beperkingen nooit meegemaakt. Ik zou gek worden als ik niet zou kunnen reizen. Niet kunnen fietsen in vage vreemde landen en niet de bus kunnen pakken in Berlijn en zomaar ergens naar toegaan. Op het eind van de rit tussen een verzameling opgeknapte Oostblok flats die veel weg hadden van de Bijlmer architectuur, hebben we maar weer dezelfde bus terug gepakt. Dat is Berlijn voor dummies. Was het nu zo mooi daar? Nee, maar gelachen hebben we wel.
En dan ook nog een paar culinaire tips. Er is een keur aan buitenlands restaurants, veel pizzeria's, veel Thaise en Vietnamese restaurants en een paar chinezen. De Duitse restaurant heb ik over geslagen. Als je nationale specialiteit curry worst is, dan zegt dat wel ongeveer genoeg. En dankzij mijn vriendin ook nog een goede Koreaan ontdekt, Arirang in buurt van de Kurfürstendamm. En wat sommige reisgids ook schrijven, vergeet gewoon de wijk west Kreuzberg. Dat lijkt nog het meest op de Kanaalstraat in Utrecht.
Goed dat was Berlijn voor dummies. Volgende week ga ik weer gewoon fietsen. Een beetje afzien in het zadel met wind tegen.
En dan ook nog een paar culinaire tips. Er is een keur aan buitenlands restaurants, veel pizzeria's, veel Thaise en Vietnamese restaurants en een paar chinezen. De Duitse restaurant heb ik over geslagen. Als je nationale specialiteit curry worst is, dan zegt dat wel ongeveer genoeg. En dankzij mijn vriendin ook nog een goede Koreaan ontdekt, Arirang in buurt van de Kurfürstendamm. En wat sommige reisgids ook schrijven, vergeet gewoon de wijk west Kreuzberg. Dat lijkt nog het meest op de Kanaalstraat in Utrecht.
Goed dat was Berlijn voor dummies. Volgende week ga ik weer gewoon fietsen. Een beetje afzien in het zadel met wind tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten