Kuala Lumpur

Eigenlijk was ik van plan om de laatste kilometers naar Kuala Lumpur in twee dagen te doen. Maar dat liep anders. Ik had macht in mijn benen vandaag, dus waarom niet gewoon doorrijden? Een dagafstand van 166 km waar verder weinig over te schrijven valt. Het was ver maar het ging me makkelijk af en de wegen waren soms rustig en soms druk. Vooral de laatste 15 kilometer door KL waren hectisch. Ik had ook niet veel anders verwacht. 

Maar ik wil nog iets kwijt over de auto's waarin ze hier rijden. Ze rijden in dozen. Ik kan er weinig anders van maken. Als een Maleisiër naar de showroom gaat, dan zoekt die naar de aller lelijkste en aller saaiste auto. En hij blijft net zolang zoeken tot hij een geschikte doos heeft gevonden. Veel modellen die hier rondrijden, zie je in Europa niet. Dit soort rijdende koelkasten zou je nooit verkocht krijgen in Europa. Ze stralen alleen maar saaiheid uit. De Suzuki doos, de Nissan koelkast en de Honda wasmachine. Het is gewoon niet om aan te zien. De Daihatsu Sirion zie je hier veel rijden. Een collega van mij rijdt in zo'n boodschappen karretje en ik houd hem er wekelijks mee voor de gek. En hier is zelfs dat lullige autootje hip, voornamelijk omdat de rest van de auto's nog veel suffer en meer treurenswaardig zijn. Ik heb hier twee keer iemand met een Golf zien rijden. Dan ben je hier ongeveer de coolste en hipste gast van de hele stad. Waarom kiezen ze toch voor deze dozen? Het is niet zo dat er vreemde merken rondrijden. Honda, Kia, Suzuki, Skoda. Allemaal merken die wel een paar aardig ogende auto's in hun assortiment hebben. Het lijkt er op dat speciaal voor de Maleisisch markt deze fabrikanten een koelkast hebben ontworpen. Behalve de nieuwe saaie dozen, rijden er ook nog oude saaie dozen rond. Kan iemand zich nog de Hyundai Pony herinneren? Ik zie ze nu dagelijks.

De laatste 15 kilometers zijn vooral goed opletten. Echt gevaarlijk is het allemaal niet. Ik zit op zesbaanswegen zonder vluchtstrook en al het verkeer is sneller dan mij. Ik zit heel vaak achterom te kijken om zien of er verkeer achter me zit. En het eerste wat ik dan doe, is mezelf flink breed maken door midden op mijn rijstrook te gaan rijden. Dan moeten ze wel om me heen. Pas als ze me bijna inhalen ga ik weer naar links. Het is een beetje lomp weggedrag maar ik ben nu vooral heel erg bezig met mijn eigen veiligheid. Andermans veiligheid komt pas ook plaats twee. Een andere truck is om gewoon 40 kmh te gaan fietsen, dan komt mijn snelheid wat meer in de buurt van de rest van het verkeer. Bergop lukt dit niet maar op het vlakke is dat wel vol te houden. Ik heb overigens geen flauw benul wat de rest van het verkeer van mij dacht. Zo vaak zullen ze geen Europeaan op wielrenfiets door het verkeer heen razen.