Hoofddoeken en jurken

Maleisië is een moslim land. Niet mijn favoriete geloof. Nu ben ik sowieso geen fan van geloven en zeker niet de streng gelovigen maar als ik een godsdienst op nummer een zou mogen zetten in het kader van, schaf maar af, dan komt de islam met stip op een. En voor nummer twee twijfel ik tussen hindoeïsme en het jodendom. Boeddhisten staan ergens helemaal onder aan deze lijst. Mijn probleem met moslims zit hem in het feit dat ze zo duidelijk hun geloof laten zien. Dat je in een god gelooft, of in meerdere goden, dag mag je allemaal zelf weten. Maar waarom kun je zoiets niet gewoon voor jezelf houden? Ik vind geloof een privé zaak waar je niet de hele wereld mee hoeft lastig te vallen. 

Vandaag fietste ik langs een moskee waar net een dienst begon. Zoiets is niet te missen. Een Arabische zangerige stem kondigt het gebed aan en mannen in jurken of andere gekke carnavalskleding komen op brommertje aanrijden. Ze dragen allemaal een wit mutsje. Vrouwen zie ik niet. Vrouwen dragen overdag een hoofddoek en mannen een jurk als ze naar de moskee gaan. Eigenlijk zijn het net travestieten; een beetje make-up erbij en klaar. Dat dragen van jurken en hoofddoeken is aan de hele wereld laten zien dat je moslim of moslima bent. Hoezo godsdienst een privé zaak. Hier niet. Door een hoofddoek te dragen schreeuw je in mijn optiek de hele tijd KIJK, IK BEN EEN MOSLIM!! KIJK DAN TOCH, IK DRAAG EEN HOOFDDOEK OF EEN RAAR WIT HOEDJE!!  Ik zie het als verstoppertje spelen. Je echte ik verbergen. Ik beschouw ze ook niet als mensen waar ik een praatje mee wil maken. Ze gedragen zich niet open naar de buitenwereld toe. Ze verstoppen zich achter een geloof met een hoop rare regeltjes. Geen varken mogen eten, geen bier mogen drinken, geen seks voor het huwelijk, halal eten en nog meer van die regels waar ik me allemaal niet aan houd. Ik noem ze ook gewoon jurk of hoofddoek. Voor mij ben je moslim nummer 4726. Even gemakkelijk inwisselbaar voor moslim nummer 68427. Ook een hoofddoek, ook rare regeltjes. Het is net zoiets al jehova getuigen. Of wielermongolen. Lycra nicht 2783 die het fietspad terroriseert is even makkelijk inwisselbaar voor nummer 78229 die een rood stoplicht negeert.

Ik ben niet gelovig. Ik ben wel fan van wielrennen. Ik draag ook wielerkleding als ik mijn racefiets zit. Maar ik ga niet met een fietsketting om mijn nek rondlopen in het dagelijkse leven om aan mijn passie uiting te geven, of een tandwiel op mijn kuit tatoeëren. Kom nou. En waar ik totaal geen moeite mee heb is dat anderen mijn sport ridiculiseren. Ze doen maar. Het zal me een zorg zijn, ik ga er echt geen heilige of sportieve oorlog om voeren. Ik drijf de spot met alles. Met gelovigen, met toeristen, met vrouwen, met homo's. En ook met mezelf. Dat is de pest met de meeste gelovigen, ze kennen geen zelfspot. En Maleisië is dus een moslim land. Echt veel last heb ik er niet van. Niet iedereen is hier een jurk of een hoofddoek. Streng gelovig is het allemaal niet echt en ze verstoppen hier geen vrouwen wat ik Marokko wel zag gebeuren. Daar zag je alleen maar mannen en kinderen op straat. Hier hebben vrouwen gewoon een functie in het openbare leven. Ik heb er niet echt last van, ze vallen mij niet lastig met hun hobby en de samenleving ziet er verder beschaafd en vriendelijk uit. Maar ik blijf bij mijn oorspronkelijke lijstje. Islam? Schaf maar gewoon af.