Maleisië

Toen ik vorig jaar Laos in fietste, had ik al heel snel geen hoge pet op van het land. Het was er koud, het regende en de wegen waren knudde. Verder viel me de kwaliteit van de hotels ook nogal tegen. Vandaag was mijn eerste kennismaking met Maleisië en die is tot nog toe niet super positief. OK, de wegen zijn een stuk beter en ik zit vandaag in een goed hotel waar helaas het WiFi niet goed wil werken. En ze hebben er ook geen bier, nog een minpuntje veroorzaakt door de moslim cultuur. Het probleem van vandaag was geld. Van die briefjes en muntjes waarmee je kan betalen. Bij de douane zag ik zo snel niets maar ik heb ook niet goed gekeken. Ik zou vandaag naar Kangar fietsen wat een redelijk grote stad is en daar zou ik wel pinnen, een hotel zoeken en wat gaan eten. Dat liep echter allemaal anders.

Ik zit nu 11 km verderop in Kuala Perlis dit verhaal te schijven en de ober heeft net een gekoelde druiven smoothie gebracht. Ja, ze hebben hier geen bier en dat had ik nu best lekker gevonden. Ik heb in Kangar bij drie banken proberen te pinnen en in totaal 10 pinautomaten uitgeprobeerd. Maar niet eentje wilde uitkeren en dat terwijl er gewoon een Maestro logo opstond. Of de pas werd al bij het begin geweigerd of op het einde werd de transactie gecanceld, zonder verdere uitleg waarom. Bij de derde bank begint mijn geduld op te raken. Officieel is het bank gedeelte al gesloten maar er zitten nog klanten binnen. Ik klop netjes aan en even later komt de baas en zijn knechtje naar buiten. Helpen kunnen ze me niet maar ik krijg wel een scala van mogelijke oorzaken en halve oplossingen. De connectie naar mijn eigen bank toe zou niet werken want het zijn toch allemaal maar computers en machines en zo. Ik zou naar een grotere bank toe moeten maar die zit in Alor Star, zo'n 50 km verderop. Of ik zou geld kunnen wisselen in Kuala Perlis dat vijf kilometer verderop ligt. Zelf wil hij geen geld meer wisselen, zijn kantoor is dicht. Vijf kilometer blijken er in de praktijk 11 te zijn en in Kuala Perlis zijn alle geldwisselkantoren gesloten. Barst! Misschien wordt het langzaamaan wat duidelijker wat mijn beeld van Maleisië wat minder positief maakt. Geen geld is geen avondeten, is geen hotel. 

Na wat zoeken en vragen ben ik inmiddels bij het grootste en waarschijnlijk ook duurste hotel van het dorp uitgekomen. Hier kan ik avondeten krijgen, een ontbijt en een overnachting en dat allemaal op mijn credit card. Hehe, eindelijk. Ik check in en neem een douche, een kopje thee drinken en even wandelen. Tijdens de wandeling besluit ik toch om nog een pin poging te doen. Bank vier, pinautomaat nummer 11. Deze weigert ook dienst met een gecancelde transactie maar nu wel met een reden. Mijn chip zou niet goed kunnen worden gelezen. OK, daar kan ik misschien iets mee. Er blijkt een stukje rubber van mijn portemonnaie op de chip te zitten wat ik wegpoets. Nog een keer dan. Bijna, deze keer. Het apparaat gaat ratelen op het einde maar vind dat het te veel briefjes tegelijk moet uitspugen en hij kapt weer de transactie af. OK, dan minder pinnen want ik ben nu zo dichtbij. 1500 bleek teveel, 1000 ook, 800 ook maar bij 500 ringit is het prijs. Ik heb GELD!!!! YES!! Na een tweede pin actie heb ik 1000 ringit, zo'n 250 euro. Even later geef ik wat van het geld uit in een supermarktje en wat blijkt. Ze hebben briefjes van één ringit, dat is 25 eurocent. Mijn portemonnaie barst nu uit zijn voegen.