Sleurhut ongelukje

Ik ben geen fan van sleurhutten. Nooit geweest ook niet. Het zal er wel ook niet van gaan komen. Ik snap het principe niet zo goed. Het is allemaal te lui. Lui kamperen, geen tentje opzetten, geen geklooi met stokken, geen luchtbedden opblazen. Nee, gewoon afkoppelen, pootjes uitdraaien en deurtje open. De echte luiwammes gebruikt zelfs zijn accu boormachine om de pootjes uit de draaien. Het is gewoon niets voor mij. Liever een tentje of een hotel. Een sleurhut zit daar eigenlijk zo'n beetje tussenin. Het is geen kamperen maar heeft de ook niet de luxe van een hotel. En daarnaast heb ik het ook niet zo op de combinaties die je in de zomer op de Europese snelwegen ziet rondrijden. Het zijn vaak van die combi's waarvan ik al snel denk, waar gaat die sleurhut met dat autootje naar toe? En dat laatste zit hem vooral in het enorme formaat waar de huidige sleurhut aan moet voldoen. De auto die ervoor zit, is vaak nog best redelijk groot. Maar een beetje moderne sleurhut is tegenwoordig 5 meter lang en 2,4 m breed. Er zit een vast bed in, een toilet, een satelliet tv, een keuken met oven en een jacuzzi.

Het zal allemaal best wel mogen. Een auto mag al vaak een fors gewicht trekken, vaak zelfs meer dan het gewicht van de auto zelf. Maar ik vind dat toch een beetje gek. Een trekkend voertuig van 1200 kg dat er met 1400 kg vandoor gaat. Alsof ik met een pony op mijn rug door het weiland trek. Het ziet er ook altijd zo pompeus uit. Een sleurhut die langer, breden en hoger is dan de auto. Maar heel zelden zie ik nog een klein caravannetje rondrijden. Soms een moderne maar vaak eerder een oudje. Zo'n ding van 1,70 meter breed en nauwelijks drie meter lang. En dat daarvoor dan ook nog eens een grote auto rijdt. En heel toevallig kwam ik die combi vandaag tegen bij Veghel langs het kanaal. De vrachtwagen chauffeur die erachter reed, had blijkbaar nog een grotere hekel dan ik aan sleurhutten. Zonder pardon ramde hij het ding van de weg. Het caravannetje had geen schijn van kans tegen de tientonner. Alles lag op straat. Bagage, tassen, het dak en de kartonnen muurtjes. Ik denk dat die bestuurder nog van geluk mocht spreken. Zijn oude caravannetje is volledig ter ziele maar het fungeerde wel als een mooi stootkussen. Liever dat dan zo'n mongool van een vrachtwagen chauffeur die niet kan rijden in je achterbak.