La Vaujany 2014

Een helse tocht onder erbarmelijke omstandigheden. Als ik dit verslag typ, is het zonnig en warm en ik moet wel in de schaduw gaan zitten. Vanochtend was dat allemaal heel anders. De regen begon om twee uur 's nachts. Slapen voor een cyclo doe ik toch al slecht en ik sliep nu in een tent. Zeg maar dag met je nachtrust. Bij de start miezert het gelukkig alleen een beetje maar als het startschot klinkt, trekken de hemelsluizen open. De eerste 25 km in dalende lijn gaat in de stromende regen. Het was 11 graden. De eerste klim is zo'n 15 km lang en het is nu zachtjes gaan regenen. Deze klim mag ik wel. Net niet te steil en ik zit snel in het ritme. De afdaling gaat weer in de stromende regen. De rode en knalgele regenjackjes van de overige deelnemers komen goed van pas. Ik had geen bril bij me met doorzichtige glazen, dus ik moest het doen met een zonnebril. Is er zon dan? Nee, maat anders krijg ik teveel water en zand in mijn ogen. De volgende klim is de col d'Ornon. Nog een makkie col maar mijn derailleur doet moeilijk vandaag. Ik draai een paar keer aan het stelschroefje maar dat wil niet baten. De hele tocht gaat die derailleur op compleet onvoorspelbare ogenblikken beginnen met etteren. Pas als ik mijn fiets voor rot scheld en een paar keer zinloos op en af schakel, gaat die weer normaal werken.

Na 100 km volgt de splitsing. Of nog 10 km en de slotklim en het is gedaan met de kou en de ellende. Of nog een extra lus van 70 km over Alpe d'Huez en de col de Sarenne. Ik kan er nog wel wat ellende bij hebben. Op de Alpe zit het tegen. De benen willen niet en ik heb het koud. Op de Sarenne gaat het nog minder. Op de steile zeer hobbelige afdaling die volgt, doe ik rustig aan. Wat verder beneden in het dal wordt het wat warmer en de wegen beter. Nu nog een even vlak stukje door het dal. In ons groepje van vijf weigeren er twee kopwerk. Of ze kunnen niet beter of ze willen niet. Ik gok eigenlijk op het tweede want als ik een gaatje laat vallen en dat vervolgens rap dicht fiets, zitten ze wel weer in mijn wiel. Op de slotklim is bij mij de jus uit de benen. Vijf kilometer met negen procent. En eindelijk dan toch na 6 uur koud en nat, nu een aangenaam zonnetje. Ik krijg goddank hier geen kramp die eerder wel op de loer lag maar veel meer dan harken is het niet. Na 7 uur 24 minuten finish ik, 1 uur 23 achter de winnaar. Mijn geplande tijd van 7 uur zat er dus niet in. Ach, de tocht was ook drie kilometer langer en telde 250 hoogtemeters meer dan vooraf aangekondigd. Het weer was ook niet de helpende hand vandaag en misschien had ik ook wel mijn vormpeil iets te hoog ingeschat.

En heb ik nog genoten vandaag? Stiekum toch ook af en toe. Toen ik de Alpe opdraaide voor de lange route, dacht ik, kom maar met die ellende. Ik kan het hebben.