Jarig

Ik heb vandaag mijn verjaardag gevierd. Door koers te fietsen. Dat doe ik graag, daarvoor besta ik. Pijnlijden in een peloton dat dik 50 kmh fietst en in waaiers uiteen dreigt te vallen. Dat is gewoon dolle pret; ik kan het iedereen aanraden. Het peloton is een lang lint met her en der gaten die lijken te groeien of weer dicht gereden worden. Iedereen fietst hier om aan het wiel voor hun vast te klampen. Niet lossen, niet lossen, rammen met die pedalen. Nu is het menens. Heerlijk. Op het eind van de koers fietst er een kopgroep van een man of 10 weg waarover ik me nog steeds verbaas. Het is 2 rondes voor het einde en ze krijgen nooit meer dan 10 seconden en toch blijven ze weg. Als we ons kwaad hadden gemaakt dan hadden we ze gewoon teruggepakt. Ik snapte er niets van maar actie heb ik ook niet ondernomen. Ik zat ergens achteraan om te kijken wat er van voren gebeurde. Ik ben hier vandaag niet om in de prijzen te rijden, dit is het betere trainingswerk. Alleen een beetje koers is me te weinig ellende, dat kan beter. Daarom ga ik vandaag  weer gewoon op het fietsje naar de koers toe. Eerst 45 km heen fietsen, dan  60 km koersen en daarna weer 45 km terug fietsen. Als ik dan ’s avonds tijdens de WK wedstrijd Colombia – Griekenland op de bank in slaap val dan weet ik in ieder geval wat daar de reden van was.

 

Zo vier ik  mijn verjaardag. Geen taart, geen visite, geen cadeaus. Ik ben de man die alles al heeft en de dingen die ik niet heb die durf ik ook niet als verjaardag cadeau te vragen. Als je 12 bent, heb je nog een boel wensen en nog nauwelijks geld. Plus vaak een verzameling oudere familie in de vorm van ooms, tantes, ouders en grootouders met een gevulde portemonnee. En die willen hun kind, kleinkind of nichtje wel iets leuks toeschuiven. Ik word 40, dat is de leeftijd waar het doorgaans wel goed zit met de portemonnee. Wensen heb ik nog altijd maar wat ik zelf niet kan of wil kopen, dat kan ik toch onmogelijk aan familie of vrienden vragen. Want om nu een zwarte BMW M3 als verjaardagscadeau te vragen, dat staat toch een beetje zot. Of een nieuwe titanium Van Nicholas met elektronisch schakelen van Shimano en Neutron velgen. Ik denk niet dat ik nog serieus genomen ga worden als ik mijn verjaardag wel ga vieren en visite uit ga nodigen met zo’n verlanglijstje. Nee dan gewoon liever een dagje sterven in het zadel.