HelloFresh topsportbox

Op het fiets forum zag ik reclame voorbij komen voor de HelloFresh topsportbox. Volgens de site van hellofresh.nl is dat het volgende:

“De Topsportbox is speciaal ontwikkeld voor sporters die sporten op hoog niveau. De Topsportbox bevat recepten voor vlees- en visgerechten en alle ingrediënten die je daarvoor nodig hebt en wordt wekelijks bij jou bezorgd. De maaltijden bevatten genoeg eiwitten, vetten, goede koolhydraten, vitaminen en mineralen om snel te herstellen en genoeg energie te hebben voor de volgende training. Ideaal dus, zo hoef je naast de zware trainingen niet lang stil te staan bij je voeding en de boodschappen en kun je toch topprestaties neerzetten!”

En dat voor ‘maar’ 69 euro; alsof het niets is.  Fiets.nl mocht echter ook twee gratis dozen weggeven waarbij werd gesteld dat een leuke motivering zou helpen. Het eerste wat ik dacht is, wat een onzin. Een soort oplossing voor een probleem dat niet bestaat. Welke wannabee topsporter baalt er nu van elke week weer die gang naar de supermarkt te moeten maken en aldaar in diep gepeins verzonken raken hoe toch dat broodnodige wetenschappelijke verantwoorde voedsel uit te zoeken. Welke speciale pasta met links- of rechtsdraaiende vezels toch te kopen en welke specifiek groente en/of fruit mee te nemen om die trainingen nog net iets beter te laten verlopen. Dit dilemma komt mijzelf nogal onbekend voor. Ik koop gewoon wat ik lekker vind en ik eet zelden koek, chips en frisdrank.  Ik ga echt niet nadenken of ik harder zou gaan fietsen van boekweit paste of 17 granen brood met wetenschappelijk verantwoord maanzaad. Doe mij maar gewoon een bruin brood en een stuk kaas. Is het lekker? Dan is het goed.

Maar ik ben een echte zunige Nederlander en als ik de kans zie om een doos gratis boodschappen in huis te halen, ben ik de beroerdste niet om me hier voor aan te melden. Dus ik schrijf me in voor de gratis doos met verantwoord voedsel maar dan wel een beetje ludiek. Dus ik schrijf me in voor de prijs met de volgende motivatie:

“Ik wil ook zo’n doos.

Al jaren kijk ik met kwijlende ogen naar mensen die hun dagelijkse boodschappen bij de voedselbank halen. Ideaal lijkt me dat. Niet te hoeven nadenken en gewoon een bruine doos met levenswaren ophalen en klaar is Klara. Geen gedoe met supermarkten waar je horendol wordt van alle keuze die er is. Geen winkelmunt meer kwijt zijn en niet weten hoe je aan zo’n karretje geraakt. Ook niet te na hoeven denken over welk recept nu weer te koken. In zo’n doos zit alleen maar goedkoop spul. Aardappelpuree en pasta. Wat sambal er doorheen jagen en het is net alsof je culinair Thais eet.

Maar om een of andere duistere reden mag ik daar niet wekelijks een doos ophalen. Ik ben er wel geweest maar ik kwam niet door de commissie heen. Gezeur dat ik een eigen huis had, eigen hypotheek, spaargeld, een auto, een motor en drie ‘dure’ fietsen. En meer van dat soort gezeik. Wat nou dure fietsen, zei ik nog. Die carbon fiets is nog geen 2500 euro waard en die andere twee waren allebei goedkoper dan 1300 euro. Het hielp niets. Ik moest maar naar zo’n profi dozenschuiver gaan, zeiden ze. Ze kenden nog wel een adresje die gezonde verantwoorde dozen leverde aan sportieve en gezonde mensen. Dat leek me wel wat. Dus doe mij ook maar zo’n doos.”

Ik kon me eigenlijk nauwelijks voorstellen dat ik serieus genomen zou worden. Maar wat blijkt vandaag? Ik heb prijs! Het moet niet gekker worden.