De tour heeft niets met sport te maken

De tour de France, het WK wielrennen op de weg, Wimbledon, the Australian open, de champions league, de primera division en de world series. Om zo maar eens een aantal grote sport evenementen te noemen. Of laat ik het gewoon maar evenementen noemen. Met sport heeft het weinig te maken. Er gaat geld in om. Veel geld. Heel veel geld. Bedragen waar bankdirecteuren nog niet in hun natste dromen aan zouden durven denken. Momenteel koopt Paris Saint-Germain een heel elftal ster voetballers bij elkaar. Ze worden gesponsord door Fly Emirates en de Franse club is in handen van  Qatar Sports Investments. Er is een gerucht gaande dat dit de prijs is (of een van de vele prijzen) die moet worden betaald door Qatar. In dit mini olie staatje vinden in 2022 de wereldkampioenschappen voetbal plaats. Kun je het voorstellen? Er groeit geen eens gras. Er schieten wel voetbal stadions als paddenstoelen uit de grond. Als er iets is waar het voetbal in uitblinkt, dan zijn het de absurde bedragen die er in rond gaan. Doping bestaat niet in het voetbal; in tennis ook niet. Gecontroleerd wordt er trouwens ook niet. Dat hebben die voetbalbobo’s  dan slim gekeken. Doping is alleen maar onhandig. Het geeft alleen maar gezeik achteraf. Een sport zonder doping, daar verdien je gewoon meer aan. Dus lekker niet controleren of een beetje half slap controleren.

Want wie verdient er eigenlijk aan sport? Ten eerste de atleten die vorstelijk betaald krijgen. Tenminste de top dan. Vraag niet wat een tweederangs renner bij een B-ploeg verdient en die niet verder komt dan het rijden van de ronde van Polen en het circuit de la Sarthe. Daar zou ik mijn ballen er niet voor willen afdraaien. Zo slecht is dat IT baantje van mij ook weer niet. Wie verdienen er nog meer? Alle directeuren. Koersdirecteuren, ploegleiders, bestuurders en sponsordirecteuren. Plus nog een verzameling klootjesvolk die ronduit rottig betaald krijgen. Soigneurs, ballenjongens, mecaniciens, verzorgers, etc. Oh ja, er zijn ook nog een paar doctoren die goud geld verdienen met een lucratieve handel in vage geneesmiddelen.  Die gasten hebben nog nooit van Hipocrates gehoord. Ze spuiten de hemoglobine van een hond in mensen in. Ze rammen je net zo vol epo dat je een bloedprop in je hersens krijg en sterft. En dan is er nog een vage categorie mensen die een graantje meepikt en dat zijn de journalisten. Een term die je beter zou kunnen vervangen door sportfans die zulke leuke stukjes kunnen schrijven. Of die zo gezellig wat commentaar kunnen geven bij de beelden. Journalistiek is echt wat anders. Daar moet je namelijk oprecht voor zijn en durven doorvragen.

Wij, de onnozele kijkers zijn degene die dit alles laten gebeuren. Wij kijken naar sport omdat we het mooi vinden. Ik ook. Ik kijk graag naar sport. Ik laat me wekelijks bedotten want ik weet ook wel dat het allemaal niet kan. Zo hard als de Sky ploeg de tour vorig jaar reed, dat gelooft geen mens. Een marathon tennis partij van 4 uur waar tot het laatst toe voor elke bal keihard wordt gerend, dan kan ook niet. Ik zou na 2 uur al lang uitgeput van de baan zijn gestapt. En je maakt mij niet wijs dat een Nadal urenlang kan blijven rennen en meppen op een ontbijt van 3 bruine boterhammen. En waar veel mensen naar sport kijken, is er dus een podium waar adverteerders dol op zijn. En voilà, daar zijn de inkomsten geboren. Sport is geen sport. Het is puur entertainment.

Twee opmerkelijke feiten die ik deze week hoorde. Mart Smeets verteld in de wereld draait door dat er nu wieler verslaggevers zijn die niet voor hun beroep durven uitkomen. Wat een zielige vertoning van Mart. Moeten we nu plots meelij hebben met onze nationale NOS icoon. Mart is geen journalist. Nooit geweest ook niet. Hij kan aardige boekjes schrijven en mooie filmpjes maken. Met journalistiek heeft het niets te maken. Hij is er voor het entertainment. Een ander opmerkelijk feit komt van onze zuiderburen. Dit weekend is het WK cross in de verenigde staten. En ze hebben zich verheugd op een leuk feestje. Het is te ver weg om zelf heen te vliegen en dus vieren ze het thuis. Een Amerikaanse barbecue of brunch. Bier drinken en op een groot scherm kijken hoe een landgenoot wereldkampioen zal worden. Alleen hebben de Amerikanen het WK een dag vervroegd omdat de Ohio zondag buiten zijn oevers dreigt te treden en dan overspoelt die een deel van het parkoers. Heel de feest planning van de Belgen valt nu in water. Dat was toch niet de afspraak.

En als u een echt sport wilt kijken, ga dan eens kijken bij een wedstrijdje hockey van uw kinderen. Ga ergens kijken waar mensen voor de lol en de sportieve eer met elkaar strijden. Wielerkoers in het dorp waar renners de longen uit hun lijf fietsen om een appeltaart te winnen van de lokale bakker. Dat is sport. En ik geef toe dat de tour leuker is naar te kijken. En dat de champions league veel leuker is dan een amateur wedstrijd. Maar laten we dat aub geen sport meer noemen. Maar gewoon entertainment. De atleten zijn gedrogeerd en de sport directeuren bepalen het wedstrijd verloop.