de eerste 400 km

De eerste 400 km zitten er op. Ik ben nu in Mae Sariang. Zondag ben ik vertrokken uit Chiang Mai richting het Noord-Westen.De eerste etappe liep naar Pai, 132 km verderop. Dat bleek wellicht toch wat veel van het goede. Er zaten ook nog eens 2100 hoogtemeters in de route. Dag 2 was goed voor 105 km en 2400 hoogtemeters. Dag 3 was ik niet vooruit te branden en heb ik slechts 65 km gedaan. En gisteren weer 95 km.

Op 400 km afstand ben ik nu 5 andere fietsers tegengekomen en die zag ik allemaal in etappe 1. Daarna niets meer. Twee tegemoet komende wielrenners, 2 fietstoeristen met bagage en een lokale thai. En dat was het dan. Ik ben een soort attractie voor de loklale Thai. Er gaat geen uur voorbij of ik wordt begroet met getoeter, gezwaai en opgestoken duimen. Bovenop een berg van 1700 meter hoogte staat een Thaise familie fotos van elkaar te maken bij het uitzichtspunt. Als ze mij zien, willen ze allemaal met mij op de foto. Ik word 10 keer gefotografeerd. Er gaat zelfs een Thaise dame op mijn bagage drager zitten. Ze vinden het maar wat leuk. Waar kom ik vandaan en waar ga ik naar toe. "I am from Holland and I am cycling to Bangkok". Veel gelach en verbazing op hun gezichten. "you strong man" zeggen ze en waarschijnlijk denken ze erbij: "crazy farang".

Thai fietsen namelijk niet. Als je fietst, heb je geen geld om een motor te kopen. Fietsen is iets wat gekke buitenlanders (farang) doen. Trektochten in de bergen over glibberige paden, met rugzak zeulen en slapen in slechte bedden is ook iets wat Thai niet doen. Dat is voor toeristen.

Na 3 dagen door bergen fietsen heb ik besloten om de hoogste berg van Thailand links te laten liggen en meer door de dalen te gaan rijden. En die hoogste berg stond wel op mijn verlanglijstje om te beklimmen maar toch doe ik hem niet. De wegen die hier liggen, lijken namelijk niet op wat ik gewend ben van bijvoorbeeld de Franse Alpen. De wegen zijn goed geasfalteerd en breed genoeg. Het zijn ruime 2 baans wegen met weinig verkeer. Dat is perfect om op te fietsen. Maar de wegen lopen ook vaak alling steil omhoog. 10% is hier niets. Echt, helemaal niets. Als een weg omhoog loopt is 10% doodnormaal. Op een stuk van 100 km door de bergen kom je minstens 10 keer een strook tegen die 500 meter lang met 15% omhoog loopt. En na een stuk steile wand klimmen, daal je net zo goed weer de hoogtemeters die je net hebt overwonnen. En ik heb nu niet mijn carcon racefiets mee van 7,6 kg maar een vakantie fiets van 17 kg, plus nog eens 10 kg aan bagage. Op 15% kruip ik met een slakkengangetje van 5 kmh op de 22/32 omhoog. Ik heb daarna nog eens op de kaart gekeken hoe de weg loopt die naar het hoogste punt van Thailand loopt. Dat doe ik nog wel een keer op een motor.