rondje langs de randmeren

Gooimeer, Eemmeer, Nijkerkernauw, Wolderwijd, Veluwemeer, Drontermeer, Vossenmeer, Ketelmeer, IJsselmeer, Markermeer. Dat was het ‘rondje’ van gisteren. Mooi zonnig oktober weer en ik heb een vrije woensdag. Erg creatief ben ik niet in mijn vrijetijdsbesteding, dus dat werd een rondje fietsen. Een beetje moe worden, een lange training en dus weer eens wat duurtraining doen.  Beenstukken aan, armstukken aan en een windbreker. Banden oppompen, bidons vullen en een paar krentenbollen smeren met appelstroop.

Het uitzicht:

Rechts water en links polder. En dat ongeveer 110 km lang. Plus nog een 27 km door de polder om van huis bij de randmeren te komen. De wegen zijn recht. Lang en recht. Saai, lang en recht. Het uitzicht is ook nogal eentonig maar ik vind het wel mooi. Links veel groen en rechts een grote plas mooi strak blauw water. Een licht blauwe lucht erbij met vage strepen wolken. Niet echt koud en gewoon lekker doortrappen en meters maken. En moe worden. Langzaam aan moe worden. Totdat ik begin te beseffen dat de wind niet helemaal gunstig staat voor dit rondje. Het is Noordnoordwesten wind en dat is nu niet gunstig. Ongeveer halverwege besef ik dat ik nog aan pak wind tegen ga krijgen voordat ik thuis. Dat motiveert niet echt.

Maar eenmaal een fout gemaakt is het verstandig om hier iets aan te doen. En dat zou zijn om ergens een afsteek te maken en de route langs de randmeren niet af te maken en dwars door de polder terug fietsen. Dat betekent weliswaar ook  wind tegen maar het is minder ver en er liggen nog stukken bos op de route waar het minder hard waait. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele verdwaald. Op enige intelligentie ben ik vandaag echter niet te betrappen. Een route langs de randmeren is een route langs de randmeren. En van trainen wordt je hard. Geen gezeur dus over afsteek routes en oei-ik-voel-een-pijntje; laat-ik-toch-snel-stoppen.  Niet dus. Trainen is trainen en dan maar tegen de wind in harken.

De weg langs het Ketelmeer is 14 km lang en ik heb de wind vol op kop. De weg is recht en lijkt daardoor nog langer. De weg langs het Markermeer is 15 km lang en ook kaarsrecht en de wind staat nu van opzij te blazen. Na 137 km ben ik weer thuis en alle puf lijkt uit me gewaaid te zijn. Ik ga niet onder de douche. Ik ga in wel bad liggen. Dat is minder vermoeiend dan 5 minuten op mijn benen staan.