strontkoers

In heel Nederland scheen de zon. In heel Nederland? Nee, in een klein stukje Amsterdam bleef het niet droog. Niet meer dan een puzzelstukje grond. En laat ik daar nou net de koers van vandaag moeten afwerken.

Ik doe vandaag maar weer eens een zware training. Afgelopen woensdag was goed voor 152 km en de rest van de week heb ik niet getraind. En morgen is mijn vader jarig, dus dan valt er weinig te trainen. Dan vandaag maar uitpakken dus. Er zijn momenteel bijna nergens georganiseerde tochten. Het is ook vakantie in die hoek. Ik fiets eerst naar Sloten toe wat goed is voor 43 km, dan koers op Sloten en dan weer haar huis. Op de terugweg doe ik nog een klein ommetje om de totaal afstand net boven de 150 km te krijgen. Op de heenweg is het zonnig en op de terugweg is het ook zonnig en zelfs de koers begon zonnig. Tot een kilometer of 10. Het begint eerst met zachtjes sputteren. Het is geen regen te noemen. Overvallen door 4 waterdruppels, zoiets. Dat was ook wat voorspeld was. Er zou wat regen of motregen kunnen vallen. Pas laat in de avond zouden buien kunnen ontstaan. Het zachtjes regenen gaat over in hard regenen en het hard regenen gaat over in ongegeneerd plenzen. Naarmate het harder gaat regenen gaat het peloton ook harder rijden. Vraag mij niet wat de logica maar het is wel wat gebeurt. Het peloton dunt ook langzaam uit. We begonnen met 80 man maar in de eindsprint zijn daar maar 50 renners van over. Het harde fietsen en de tropische hoosbui hebben zo hun uitwerking. Ik bemoei met maar een keer met de kop van koers. Met nog 5 rondes te gaan doe ik een ontsnappingspoging maar meer dan 2 km lang blijven we niet vooruit.

Na de koers spreek ik iemand die net aankomt om de volgende koers te rijden. Hij heeft net even op de buienradar gekeken en het blijkt het overal in Nederland droog is. Behalve 3 stipjes boven Amsterdam. Na de koers fiets ik weer naar huis en ik ben nog geen 3 km van het parkoers weg en ik zie alleen maar droge straten.