De winter is terug.

Het is weer winter in Nederland; gewoon echt winterweer zoals dat hoort half februari. Het is koud overdag en 's nachts schampt de temperatuur het vriespunt. Het is nat en het er waait een stevige Noordwesterbries. De ene depressie volgt de andere op. Zo hoort het te zijn in februari. Zo is het al jaren alleen af en toe verslikt de natuur zich en is ze in de war. Dat was vorige week en de week daarvoor. Dat was niet normaal meer. Het is -20 geweest bij mij in het dorp en overdag kwam de temperatuur niet boven de -9 uit. Dat zijn geen grappen; dat is je reinste terrorisme. De horror winter die in de herfst werd voorspeld, kwam eindelijk uit. Iedereen leek er blij mee te zijn. Behalve ik dan. Plus waarschijnlijk nog een grote groep mensen die wijselijk hun mond hielden. Klagen over kou wordt om een of andere mij totaal onduidelijke reden niet gewaardeerd.

Fietsen bleek ook onmogelijk tijdens de horror winter. Fietspaden zijn lang niet allemaal gestrooid en zijn dus onbegaanbaar of spekglad. En tegen -10 kun je jezelf niet kleden. Dan moeten er zoveel warme lagen over elkaar heen worden gedragen dat je een soort mummy wordt en normaal bewegen onmogelijk is. Vandaag is het eindelijk weer eens normaal winter weer en ook nog eens een vrije dag, dus de racefiets maar weer eens van stal gehaald.

En ook vandaag was fietsen lang niet altijd even leuk. Fietspaden zijn nat en er ligt veel troep op de weg. Het is nog steeds gewoon koud en er staat ook nog een Noordwesterbries mij van de weg af te blazen. Wielrennen gaat over snelheid maar met de wind vol op kop, komt mijn teller niet boven de 18 kmh uit. Toch beschouw ik deze weersomstandigheden als een godsgeschenk. Ik kan weer buiten fietsen, eindelijk. Hehe, poehpoeh, tsjonge tsjonge, pffffff .... het is gedaan met de horror winter. En nu op naar het voorjaar.