Koningendag valt gunstig dit jaar. 30 april valt om een donderdag; vrijdag erbij vrij pakken en ik heb 4 dagen vrij. Ik besluit om naar de Duitse Eifel te rijden om wat klimtraining te doen. Ik verblijf in hotel zum Goldenen Stern in Prüm. Het hotel ligt midden in het dorp aan het centrale plein. Het weer is prachtig dit weekend en de lokale ijssalon doet goede zaken. Ze maken dan ook lekker ijs. Ik probeer aan mijn conditie te werken maar mijn hartslag heeft kuren. ’s Morgens is deze gewoon veel te hoog, maar overdag voel ik me wel sterk tijdens het fietsen. Ik heb macht in de klimmetjes, maar voel me weer niet fit als ik in D3 probeer te rijden. Na afloop van het weekend staat de ochtendpols weer op 45. Ik snap er langzamerhand niets meer van.
Het is rustig rijden op de Duitse wegen. Ik zie nauwelijks andere fietsers en de wegen zijn vrij goed. De plaatselijke bevolking lijkt nog nooit eerder een wielrenner te hebben gezien. Ik wordt aangegaapt door de plaatselijke bevolking. Alsof ik een grote bloedvlek om mijn trui heb, met een gebroken frame rij of een dood kind aan mijn fiets heb hangen. Ik begrijp er niets van. Ik stap een paar keer af om te kijken of er niets mis. Maar behalve een goed functionerende wielren fiets, een fietshelm en schone kledij valt er toch niets bijzonders te zien. België en Luxemburg liggen vlakbij en een route gaat door beide landen heen. De wegen in België zijn zoals vanouds Belgisch. Er liggen wegen en je kan erover heen rijden, maar veel worden moet je er niet aan vuil maken. Op Duitse grondgebied zie ik een kerstboompje op een 30 meter hoge kale rechte boomstam staan. Waarschijnlijk een plaatselijk gebruik ter ere van 1 mei of zo, maar vreemd ziet het er wel uit. Het lijkt net alsof de lokale boer reclame maakt voor zijn kerstbomen verkoop. Van heinde en verre kan men zien waar ze te koop zijn. Als je zo’n boom koopt, stellen ook nog de vraag: ”met of zonder stam?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten