zaterdag:
heel vroeg opstaan (03:40), snel ontbijten tas pakken en op weg naar Schiphol. Ik parkeer bij hotel Clariot en rijd met het pendelbusje Schiphol alwaar het een puinhoop is. Er staat een gigantische rij bij de incheckbalie en we moeten ons zorgen of we de kist wel gaan halen. Voor de balies van BMI, Lufthansa en Austrian is het dringen geblazen. Ik sta 2 uur in de rij alvorens ik aan de beurt ben. Mensen maken zich ongerust, anderen dringen voor en dat irriteert enorm. Om 7:05 heb ik mijn ticket, De kist moet om 7:15 de lucht ingaan. ik dring voor bij de douane controle en loop met gezwinde spoed naar de gate. Ze zijn al aan het boarden, maar ze hebben nog lang niet alle passagiers. Pas om 8 uut taxiën we weg. Alles heeft vertraging vanwege de mist en het gebrek aan personeel bij de incheckbalie. Om 8:15 gaan we de lucht in. De kist zit vol, de stoelen staan krap en de kist maakt veel herrie. Ik vlieg met Austrian Airlines en zodoende vlieg ik eerst naar Wenen en daarna naar Istanbul. Austrian blijkt een maatschappij te zijn met een groot aantal relatief klein kisten (fokker 100's en A319's met 100-130 zitplaatsen) en een zeer uitgebreid netwerk naar allerlei grote en kleine steden in Europa. Op de luchthaven van Wenen eet ik wat, internet een beetje en kijk naar de winkels. Mijn aansluitende vlucht naar Istanbul vertrekt om 13:15. Met een uur tijdverschil erbij land ik om 16:30 op Ataturk International Airport. Ik pak een taxi naar mijn hotel. Haast kenmerkt het gedrag van mijn taxi chauffeur. Hij doet zijn stinkende best om mij zo snel mogelijk op mijn bestemming te krijgen. Hoe eerder hij er is, hoe eerder hij zijn volgende vrachtje kan oppikken. Hij heeft helaas ook het vooruitdenkend vermogen van een amoebe. Verder dan
zondag:
de highlights.
Ik doe vandaag de Istanbul highlights. De haga sofia, de Sultanamhmet moskee en het Topkapi paleis. De Sultanamhmet moskee ziet eruit zoals je verwacht dat moskees eruitzien, en dan in het groot. De Haga Sofia ziet zoals elke modene tempel (theater, stadion) eruit ziet, maar dan oud. De Haga Sofia is een wereld beroemd gebouw en daarom is dus ook wereld beroemd. Het is in de loop der jaren in handen geweest van Moslims en van Christenen heeft een aantal aardbevingen doorstaan. Da´s leuk zoveel geschiedenis, maar daar wordt een gebouw niet mooier van. Het eerste wat in mij gedachten opkomt als ik door dit gebouw heenstruin is dat ik vorig jaar rondom deze tijd een in vergelijkbaar stond. Ik was toen in Florida en bezocht een wedstrijd van de lokale basketball ploeg (Orlando Magic). Het stadion is goed voor 30000 man aan publiek en kent volleddig identiek architectuur. Beide hebbin het midden van het gebouw een grote ruimte en daarom omheen een dubbele gallerij. Boven op de eerste gallerij een een tweede geplaatst zodat je ook vanuit een hoog persperctief de grote zaal ik kan kijken. In beide gevallen is rondom het gebouw een mooi park aangelegd. Het grote verschil zit hem in de afwerking. In Florida zitten er normale toiletten en kun bij verschillende kiosken iets te eten of drinken kopen. Alles is netjes afgewerkt en er mooie sport te zien. In de Haga Sofia zitten geen sanitaire voorzieningen noch een koffie automaat. Alle tegels liggen schots en scheef; de drempels zijn ware struikelblokken; er is weinig licht en de de verf bladdert van de muren. Oude meuk is niet echt aan mij besteed.
Het topkapi paleis is een verzameling van hele mooie gebouwen en tuinen. Het is hier prettig toeven. ik zou hier wel de hele dag op een bankje in het zonnetje een sigaartje kunnen roken. 's Avonds eet ik in het hotel. Ook dit lijkt niets echtr Turks en is meer voor de toerist bedoeld dan voor een fijnproever.
maandag:
bootje varen op de Bosporus.
Er bestaat een boottocht speciaal voor toeristen die de gehele Bosporus bevaart. Deze vertrekt volgens de reisgids in de haven van Eminönü. Vanuit deze haven blijken ook drie normale veerboten te gaan het Aziatische gedeelte van Istanbul. Van de de toeristenboot is geen spoor te vinden dit haventje. Ik zoek me een ongeluk en ontdek dat ik van de Turkse taal niets snap. Ik wel woorden maar kan er geen betekenis aangeven. Nergens staat iets in het Engels en nergens staan een bordje met :"domme toeristen, hier melden". Hoewel ik onmiskenbaar ben als toerist is er nu even geen enkele Turk die iets aan me wil verkopen te bekennen. Na een halv uur zoeken besluit ik maar een willekeurige boot naar de overkant te nemen. De overkant blijtk Üsküdar te heten en hiervandaan pak ik de boot naar Besiktas. Ik ga mijn eigen Bosporus cruise wel samenstellen. In Besiktas houden de ferries op en kom ik op wonderbaarlijke wijze een loket tegen van de toeristen boot. Ik koop alsnog een kaartje en vaar nu op mijn gemak naar het meest noordelijke van de Bosporus. De boot blijft hier 3 uur liggen alvorens terug te varen. Dit geeft de gemiddelde toerist de tijd om 2 dingen te doen. Het kasteel dat boven op de berg ligt te bekijken en te genieten van een uitgebreide lunch met veel vis. Ik besluit om de gemiddelde toerist te spelen en doe deze twee dingen. Het kasteel boven op de berg blijkt oud lelijk en vervallen te zijn (zoals zo vaak). Het uitzicht op de Bosporus is mooi en ziet er strategisch uit. Dat kasteel is vast in vroegere tijden gebouwd om vervelende schepen af te knallen die je om wat voor reden dan ook niet mocht. De lunch smaakt me goed. Eindelijk eens een fatsoenlijk restaurant.
dinsdag:
het is Kerstmis vandaag, maar daar is hier niets van te merken. Een enkele Nederlander die ik toevallig hoor, rept erover en een paar toeristen hotels en restaurants hebben een nepboom staan. Maar dat is dan ook alles. Geen kerstdiners, geen kerstshows op tv, geen kerstverlichting, geen kersttoespraak, alle winkels zijn open, de restaurants zijn gewoon en er zit geen mens (het is hier geen toeristen seizoen). ik wandel door de bazaars en koop een een nieuwe porte monnaie, mokken en lookum. Ik ontdek dat je beter op straat kunt eten dan in restaurants. Het is veel goedkoper en vaak ook lekkerder. ik maak een lange wandeling door het moderne Istanbul (op aanraden van mijn reisgids). Het is hier net zoals alle andere Europese steden, dus niet de moeite waard om iets te bezichtigen. Alleen is er beter eten te scoren. In de 'highlight' zone hebben ze veelal toeristen voedsel en dat is niet het beste wat de Turkse keuken te bieden heeft. Waarom toch? waarom zijn niet ook hier goede restaurants te vinden?
dit is een rare combi van Zuid-Europa en Islam cultuur. Als we even voor het gemak Europa in tweeën delen en daar wat vooroordelen bijschrijven komen we tot het volgende:
noord europa:
- protestant
- gereformeerd
- gereserveerd
- ascetisch
- niet uitbundig
- nuchter
- hard werken
- noeste arbeid
het zuiden van europa:
- katholiek
- joi de vivre
- liederlijk leven
- temparament
- macho gedrag
- wijn drinken
turkije is en zuid-europees en islamitisch. Dat is een rottige combi.
wat verder opvalt:
- veel zwerfkatten
- weinig bedelaars
- elke turk die je aanspreekt, wil iets verkopen
- politie zijn zielige macho mannekes (ze hebben hier nog heel wat te leren)
- politie lijkt mij vreselijk corrupt
- voordringen en duwen in de rij is typisch voor turken
- veel vrouwen met hoofddoeken. De toeristen niet de een helft van de turkse vrouwen wel
- veel straatverkopers
- oude auto's en veel hyundais
- politie om BMW F650 en met twee man op de motor
- het is een zuid-Europees en moslim land
Geen opmerkingen:
Een reactie posten