Hard trainen

Ik ben net terug van vakantie en het is tijd voor trainen. In het eerste weekend van september wordt op de Nürburgring de Rad am Ring gehouden. Dat is een fietskoers op het legendarische auto circuit in de Duitse Eifel. Voornamelijk bekend natuurlijk van allerlei autoraces. Maar er werd ook wielergeschiedenis geschreven. Kneteman werd er in 1978 wereldkampioen door Moser in de finale nipt te verslaan. Er wordt daar in september een 24 uurs race gehouden maar dat is niets voor mij. Ik stel mijn nachtrust zeer op prijs. Maar behalve deze nachtbrakers race is er ook een 150 km race. Dat is meer is iets voor mij en daar doe ik ook dus aan mee.

Maar dat betekent dus ook dat er weer serieus getraind moet worden. En na 2 weken niets doen en alleen maar motorrijden was ik erg benieuwd of ik nog vorm had. Vorige week vrijdag was ik thuis gekomen van vakantie en zaterdag ben ik maar meteen gaan koersen. En zondag nog eens een lange trainingsrit van 130 km. Zondagmiddag lag ik als een dood vogeltje op de bank. Dat was wel een beetje veel allemaal in een keer. En tijdens de koers werd er niet zunig gereden. Een gemiddelde van 42,7 kmh en een chaotische massaspurt. Die eindsprint verloopt daar elke weer op een volledige ongecontroleerde manier. 40 tot 50 renners stormen als een bende mongolen op de finish af en alleen de eerste 10 rijden prijs. Als je ergens op P40 zit, kun je beter eieren voor je geld kiezen, lijkt me zo. Maar die mening wordt door weinig renners gedeeld. Er was ook nog een valpartij. Ik vind ook dat er gesprint moet worden en dat er fanatiek moet worden gereden. Het is tenslotte competitie en we rijden op een afgezet wielerparkoers. Maar ik heb geen zin in valpartijen.

Dit weekend heb ik het recept van hard trainen nog maar eens herhaald. Zaterdag koersen en vandaag een training van 100 km. De koers van gisteren ging nog harder dan vorige week. Dit keer was het goed voor 43,0 kmh en we mochten ook nog eens een ronde langer rijden waardoor we op een afstand van 60 km uitkwamen. Ik had geen zin de chaotische finale maar ik kom hier wel om deftig te trainen. Alleen maar achteraan in het peloton volgen is niet de reden om aan wedstrijden deel te nemen. Ik besluit vandaag om maar gewoon op kop te gaan rijden tijdens de eindsprint. Dat is eigenlijk heel gemakkelijk. In de voorlaatste ronde door de wind naar voren rijden en in de laatste ronde gewoon de kop nemen en 50 kmh gaan rijden. Met nog anderhalve km te gaan lig ik op kop en besluit om de sprint aan te trekken en een paar 100 m voor de finish aan de kant te gaan. Dat laatste lukt echter niet helemaal. Met nog 300m te gaan sprinten de renners uit mijn wiel weg en ik zit midden op de weg. Het hele peloton komt nu over me heen en ik kan geen kant op. Nu zit ik alsnog in het midden van het gewring. Volgende week moet ik met misschien anders gaan doen. Het is waarschijnlijk makkelijker om de laatste km gewoon 60 kmh te gaan rijden. Dan kan het peloton toch niet volgen.

Maar ja,..... 60 kmh is wel heel hard en dat zit niet in mijn benen. Ik moet gewoon harder gaan fietsen. Dat maakt winnen een stuk gemakkelijker.

Details,...? wat een gedoe

Ik ga op vakantie en ik heb een vast omlijnd plan. Voor mij is alles duidelijk. Alles wat ik wil regelen van te voren is gedaan en toch moet ik een heleboel vragen van voornamelijk collega's onbeantwoord laten.

Het is vakantietijd in Nederland. Iedereen trekt er wel op uit deze zomer. Of ze nemen gewoon 3 weken vrij om een beetje rustig thuis te zitten. Het is een een beetje de standaard vraag geworden tijdens de lunch gesprekken. Waar ga je heen; wat ga je doen? Heb je al een hotel gereserveerd; in welk plaatsje zit je? Ik krijg ook deze vragen en meestal zeg ik dan: “geen idee”. Maar ga je dan wel weg? Is de volgende vraag.

Pffffff,... al die details. Ik doe niet zo aan planningen. Ik heb 2 weken vrij gepland om de nieuwe motor uit te gaan testen. Dat is het plan. Niet meer dan dat. Ook niet meer details. Route? Geen idee. Duur? Twee weken en dan ben ik terug. Tenminste,... dat denk ik zo. Iets gereserveerd? Neuh. Globaal idee van de route? Ook dat niet. Nou ja, een beetje zuidelijk want ik wil wel mooi weer hebben en er moeten mooie wegen liggen. De Oostblok landen vallen daardoor een beetje af. Het zullen wel de Alpen worden. En daarna zie ik wel weer. Een blik op de kaart geeft mij de indruk dat ik 12 landen in een keer zou kunnen doen. Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Liechtenstein, Oostenrijk, Italië, Frankrijk, Monaco, Spanje en Andorra.

Tsjeeesus, dat begint een beetje op planning te lijken. Ik heb echter geen idee hoe lang die route is. Ik ga het ook niet uitzoeken; dat zie ik onderweg wel weer. En als me dat plan me halverwege de route niet bevalt, dan doe ik gewoon wat anders. Het is vakantie. Maar morgen ga ik eerst nog fietsen. Zaterdagavond een tas met spullen vullen en zondagmorgen de motor starten. Laat de vakantie maar komen. Ik zie wel wat het wordt,......

De tour is ook maar een koers

Dit weekend start de tour in Luik. Een week eerder dan gebruikelijk. Zo sluit de tour precies aan op het EK voetbal in Polen en Oekraïne en is er nog een paar dagen sport stilte tussen het einde van de tour en het begin van de spelen in Londen. Het meest opvallende aan de tour is de massale media aandacht. Op het werk kan ik er gewoon over praten met niet-wielrenners en niet-sportvolgers. Dat is voor mij een uitzondering. Ik zou elke dag kunnen praten over wielrennen. De ronde van Spanje, de tour de suisse of de nationale kampioenschappen. Het maakt mij niet uit. Ik kijk alles. Maar normaal gesproken vind ik geen luisterend oor bij collega's. Nu wel.

De kranten staan vol met de tour. Prognoses over de winnaar van de diverse truien. De inbreng van de Nederlanders en hun kansen. Het parkoers en in welke etappe wat zou kunnen gebeuren. En veel interviews met renners die niets te vertellen hebben. Dat laatste is gewoon grappig. Niet om de inhoud van zo'n interview te lezen maar om te zien dat het bestaat. De tour is namelijk ook maar gewoon een wedstrijd. Er starten 200 renners en eentje wint er. De rest niet. Er zijn nog wat sprokkel prijzen. Een bollentrui, een groene trui, een witte trui en een verzameling etappes. Heel veel renners starten in de tour zonder doel. Althans geen doel om iets te winnen. De waterdragers, de knechten, de mannen die de kopman uit de wind houden. Die renners moeten er ook zijn. Wiggins gaat de tour niet alleen winnen. Hij heeft 8 knechten bij zich die zich alleen maar voor hem inzetten. En die renners hebben geen verhaal te vertellen, behalve dat ze gewoon hun werk doen. Maar met dit soort renners zijn er ook interviews. Waarom?

Heel simpel. Heel veel journalisten en die een hele verzameling kranten moeten vol schrijven en ze kunnen niet allemaal een interview krijgen met een topper. Dan maar een knecht interviewen.En dan krijg je dus dit:

• LUIK - Rob Ruijgh moest het grootste deel van de proloog zaterdag volgen vanuit het hokje van de dopingcontrole. De renner van Vacansoleil-DCM had vlak na zijn race moeite met plassen. (bron: nusport.nl)
• LUIK - Van Johnny Hoogerland is in deze Ronde van Frankrijk weer voldoende aanvalsdrang te verwachten. De Zeeuw van Vacansoleil-DCM werd 176e op 47 seconden van winnaar Fabian Cancellara. (bron: nusport)  
• Wout Poels opende de Tour de France met een 52e plaats in de proloog, hij eindigde op 24 seconden van Fabian Cancellara. Poels kijkt tevreden terug op zijn proloog. (bron: wielerland.nl)

Het is gewoon weinig boeiend. Maar dat is wielrennen. Eigenlijk een hele saaie sport om naar te kijken. Er starten 200 man en er wint er een. Gisteren was de proloog. Cancelara won. Vandaag is er een vlakke etappe en Sagan wordt gezien als de grootste kanshebber. Er is een klassiek koersverloop met een kopgroep die in de laatste 10 km wordt teruggepakt en daarna wordt er gesprint om de dagzege. Cavendish ziet zich niet als kanshebber. De laatste paar kilometers gaan bergop. Dat is niet zijn specialiteit. De koers wordt al vanaf 14h30 uitgezonden en dat betekent dat er heel lang wielrennen op TV is. En dat is eigenlijk dodelijk saai. Ik zit uiteraard wel voor de buis. Ik ben wielrenner en ik kijk alles.