Een nagenoeg droge dag met wel kans op een bui maar op de
meeste plaatsen droog. Dat was de weersvoorspelling van vandaag. Morgen zou een
echte plens dag worden. Morgen dus, niet vandaag. En ik geloof die dingen, ik
geef toe beetje dom van mij maar ik blijf gewoon een beetje naïef in die
dingen. Misschien komt het door de betrouwbaarheid die de weermannen en vrouwen
doorgaans maken. Net pak of deftige jurk, gearticuleerd taalgebruik, mooie
computer simulaties en dat allemaal op een betrouwbare TV zender. Misschien zou het weerbericht eens gepresenteerd
moeten worden door een of ander onguur type, of een notoire leugenaar. De vieze
man van Koot & de Bie of Donald Trump of zo die het weerbericht voorleest,
dan weet je gewoon zeker dat het een leugen is. Bij Trump is het heel makkelijk
te zien of iets een waarheid is of een leugen. Als hij praat is het een leugen
en anders eigenlijk ook wel.
Ik was dus weer eens zo naïef omdat nagenoeg droge weerbericht
te geloven en ook vol goesting voor een lang rondje fietsen. Het liep dus
allemaal een beetje mis. De eerste 80 km is het nog goed te doen. Weliswaar een
aantal behoorlijk natte wegen onderweg waar net een bui aan was gepasseerd,
maar geen druppels. Toen had er eigenlijk bij mij al een belletje moeten gaan
rinkelen. De buienradar was daar vanmorgen vrij stellig in. Alles droog. Die
natte weg duidde duidelijk of het feit dat buienradar ook een vorm van fake
news is. Ook de lucht liet duidelijk zien dat het echt niet droog zou blijven.
Overal zie ik dreigende donkere wolken en grijze lange banen naar beneden
trekken. K, denk ik bij mezelf. Hoe loopt mijn rondje nu precies naar huis en
ga ik dat noodweer net missen? Een kilometer of 10 lijkt het daar ook op maar
daarna gaat het langzaam mis. Eerst kom ik in wat spetter regen terecht. Daarna
in wat harder gespetter, die weer overgaat in echte regen en daarna wordt het
alleen maar erger. Ik word nat, zeiknat. Het water staat in mijn schoenen en
dan heb ik ergste nog niet eens gehad. Na de regen komen felle hoosbuien, dan hagel,
daarna onweer en stevige rukwinden. En als dat voorbij is blijft het fors door regenen
en waaien. Dat waaien is trouwens wel goed. Het laatste uur staat mijn teller
constant tussen 36 en 40 kmh. Ik fiets hard. Ten eerste om gewoon zo snel mogelijk
thuis te zijn, ten tweede omdat de wind me de goede kant op duwt maar voornamelijk
toch om het warm te krijgen. De temperatuur is inmiddels gezakt tot 11 graden,
al mijn kleding is doornat en het gevoel in mijn vingers raakt langzaam kwijt. Als
ik thuis ben, is de ergste regen gestopt. Nu wacht me nog maar een uitdaging. De
sleutel van mijn huis uit mijn wielertrui vissen en deur opendoen. Na ruim een
uur nat en koud geregend te zijn, lukt dat nog net.
Ik loop meteen door naar de douche. Met kleren en al stap
eronder. Eerst warm worden, eerder dan dat krijg ik die natte zooi toch niet
uitgetrokken. Dat is nu al de tweede keer dat ik zo onder de douche sta. Vier
jaar geleden had ik een vergelijkbaar euvel. Toen kon ik deur niet eens open
krijgen en heb ik help moeten vragen. Na 10 minuten douchen kom ik als wat meer
mens weer de badkamer uit. Eerst maar eens wat eten, dat heb ik wel verdiend.
En de rest van de dag blijft het regenen. Nagenoeg droge dag? Jaja,…. Tijd voor
een boze brief of zo naar het KNMI.
 |
| en het begon zo mooi |
